νέμω

Ancient Greek

Etymology

(deprecated template usage)

From Proto-Indo-European *nem- (“to assign, allot; take”). Cognate with English numb, German nehmen, and Albanian njeh (“count”), nëmë (“curse”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /né.mɔː/ → /ˈne.mo/ → /ˈne.mo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /né.mɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈne.mo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈne.mo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈne.mo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈne.mo/

Verb

νέμω • (némō)

1. to deal out, distribute, dispense
2. (of herdsmen), to pasture or graze their flocks, drive to pasture, tend

Conjugation

   Present: νέμω, νέμομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	νέμω	νέμεις	νέμει	νέμετον	νέμετον	νέμομεν	νέμετε	νέμουσῐ(ν)
	subjunctive	νέμω	νέμῃς	νέμῃ	νέμητον	νέμητον	νέμωμεν	νέμητε	νέμωσῐ(ν)
	optative	νέμοιμῐ	νέμοις	νέμοι	νέμοιτον	νεμοίτην	νέμοιμεν	νέμοιτε	νέμοιεν
	imperative		νέμε	νεμέτω	νέμετον	νεμέτων		νέμετε	νεμόντων
middle/ passive	indicative	νέμομαι	νέμῃ, νέμει	νέμεται	νέμεσθον	νέμεσθον	νεμόμεθᾰ	νέμεσθε	νέμονται
	subjunctive	νέμωμαι	νέμῃ	νέμηται	νέμησθον	νέμησθον	νεμώμεθᾰ	νέμησθε	νέμωνται
	optative	νεμοίμην	νέμοιο	νέμοιτο	νέμοισθον	νεμοίσθην	νεμοίμεθᾰ	νέμοισθε	νέμοιντο
	imperative		νέμου	νεμέσθω	νέμεσθον	νεμέσθων		νέμεσθε	νεμέσθων
		active				middle/passive
infinitive		νέμειν				νέμεσθαι
participle	m	νέμων				νεμόμενος
	f	νέμουσᾰ				νεμομένη
	n	νέμον				νεμόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔνεμον, ἐνεμόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔνεμον	ἔνεμες	ἔνεμε(ν)	ἐνέμετον	ἐνεμέτην	ἐνέμομεν	ἐνέμετε	ἔνεμον
middle/ passive	indicative	ἐνεμόμην	ἐνέμου	ἐνέμετο	ἐνέμεσθον	ἐνεμέσθην	ἐνεμόμεθᾰ	ἐνέμεσθε	ἐνέμοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: νεμέω, νεμέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	νεμέω	νεμέεις	νεμέει	νεμέετον	νεμέετον	νεμέομεν	νεμέετε	νεμέουσῐ(ν)
	optative	νεμέοιμῐ	νεμέοις	νεμέοι	νεμέοιτον	νεμεοίτην	νεμέοιμεν	νεμέοιτε	νεμέοιεν
middle	indicative	νεμέομαι	νεμέῃ, νεμέει	νεμέεται	νεμέεσθον	νεμέεσθον	νεμεόμεθᾰ	νεμέεσθε	νεμέονται
	optative	νεμεοίμην	νεμέοιο	νεμέοιτο	νεμέοισθον	νεμεοίσθην	νεμεοίμεθᾰ	νεμέοισθε	νεμέοιντο
		active			middle
infinitive		νεμέειν			νεμέεσθαι
participle	m	νεμέων			νεμεόμενος
	f	νεμέουσᾰ			νεμεομένη
	n	νεμέον			νεμεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: νεμῶ, νεμοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	νεμῶ	νεμεῖς	νεμεῖ	νεμεῖτον	νεμεῖτον	νεμοῦμεν	νεμεῖτε	νεμοῦσῐ(ν)
	optative	νεμοίην, νεμοῖμῐ	νεμοίης, νεμοῖς	νεμοίη, νεμοῖ	νεμοῖτον, νεμοίητον	νεμοίτην, νεμοιήτην	νεμοῖμεν, νεμοίημεν	νεμοῖτε, νεμοίητε	νεμοῖεν, νεμοίησᾰν
middle	indicative	νεμοῦμαι	νεμῇ	νεμεῖται	νεμεῖσθον	νεμεῖσθον	νεμούμεθᾰ	νεμεῖσθε	νεμοῦνται
	optative	νεμοίμην	νεμοῖο	νεμοῖτο	νεμοῖσθον	νεμοίσθην	νεμοίμεθᾰ	νεμοῖσθε	νεμοῖντο
		active			middle
infinitive		νεμεῖν			νεμεῖσθαι
participle	m	νεμῶν			νεμούμενος
	f	νεμοῦσᾰ			νεμουμένη
	n	νεμοῦν			νεμούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: νεμήσω, νεμήσομαι, νεμηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	νεμήσω	νεμήσεις	νεμήσει	νεμήσετον	νεμήσετον	νεμήσομεν	νεμήσετε	νεμήσουσῐ(ν)
	optative	νεμήσοιμῐ	νεμήσοις	νεμήσοι	νεμήσοιτον	νεμησοίτην	νεμήσοιμεν	νεμήσοιτε	νεμήσοιεν
middle	indicative	νεμήσομαι	νεμήσῃ, νεμήσει	νεμήσεται	νεμήσεσθον	νεμήσεσθον	νεμησόμεθᾰ	νεμήσεσθε	νεμήσονται
	optative	νεμησοίμην	νεμήσοιο	νεμήσοιτο	νεμήσοισθον	νεμησοίσθην	νεμησοίμεθᾰ	νεμήσοισθε	νεμήσοιντο
passive	indicative	νεμηθήσομαι	νεμηθήσῃ	νεμηθήσεται	νεμηθήσεσθον	νεμηθήσεσθον	νεμηθησόμεθᾰ	νεμηθήσεσθε	νεμηθήσονται
	optative	νεμηθησοίμην	νεμηθήσοιο	νεμηθήσοιτο	νεμηθήσοισθον	νεμηθησοίσθην	νεμηθησοίμεθᾰ	νεμηθήσοισθε	νεμηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		νεμήσειν			νεμήσεσθαι		νεμηθήσεσθαι
participle	m	νεμήσων			νεμησόμενος		νεμηθησόμενος
	f	νεμήσουσᾰ			νεμησομένη		νεμηθησομένη
	n	νεμῆσον			νεμησόμενον		νεμηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔνειμᾰ, ἐνειμᾰ́μην, ἐνεμήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔνειμᾰ	ἔνειμᾰς	ἔνειμε(ν)	ἐνείμᾰτον	ἐνειμᾰ́την	ἐνείμᾰμεν	ἐνείμᾰτε	ἔνειμᾰν
	subjunctive	νείμω	νείμῃς	νείμῃ	νείμητον	νείμητον	νείμωμεν	νείμητε	νείμωσῐ(ν)
	optative	νείμαιμῐ	νείμειᾰς, νείμαις	νείμειε(ν), νείμαι	νείμαιτον	νειμαίτην	νείμαιμεν	νείμαιτε	νείμειᾰν, νείμαιεν
	imperative		νεῖμον	νειμᾰ́τω	νείμᾰτον	νειμᾰ́των		νείμᾰτε	νειμᾰ́ντων
middle	indicative	ἐνειμᾰ́μην	ἐνείμω	ἐνείμᾰτο	ἐνείμᾰσθον	ἐνειμᾰ́σθην	ἐνειμᾰ́μεθᾰ	ἐνείμᾰσθε	ἐνείμᾰντο
	subjunctive	νείμωμαι	νείμῃ	νείμηται	νείμησθον	νείμησθον	νειμώμεθᾰ	νείμησθε	νείμωνται
	optative	νειμαίμην	νείμαιο	νείμαιτο	νείμαισθον	νειμαίσθην	νειμαίμεθᾰ	νείμαισθε	νείμαιντο
	imperative		νεῖμαι	νειμᾰ́σθω	νείμᾰσθον	νειμᾰ́σθων		νείμᾰσθε	νειμᾰ́σθων
passive	indicative	ἐνεμήθην	ἐνεμήθης	ἐνεμήθη	ἐνεμήθητον	ἐνεμηθήτην	ἐνεμήθημεν	ἐνεμήθητε	ἐνεμήθησᾰν
	subjunctive	νεμηθῶ	νεμηθῇς	νεμηθῇ	νεμηθῆτον	νεμηθῆτον	νεμηθῶμεν	νεμηθῆτε	νεμηθῶσῐ(ν)
	optative	νεμηθείην	νεμηθείης	νεμηθείη	νεμηθεῖτον, νεμηθείητον	νεμηθείτην, νεμηθειήτην	νεμηθεῖμεν, νεμηθείημεν	νεμηθεῖτε, νεμηθείητε	νεμηθεῖεν, νεμηθείησᾰν
	imperative		νεμήθητῐ	νεμηθήτω	νεμήθητον	νεμηθήτων		νεμήθητε	νεμηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		νεῖμαι			νείμᾰσθαι		νεμηθῆναι
participle	m	νείμᾱς			νειμᾰ́μενος		νεμηθείς
	f	νείμᾱσᾰ			νειμᾰμένη		νεμηθεῖσᾰ
	n	νεῖμᾰν			νειμᾰ́μενον		νεμηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: νεῖμᾰ, νειμᾰ́μην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	νεῖμᾰ	νεῖμᾰς	νεῖμε(ν)	νείμᾰτον	νειμᾰ́την	νείμᾰμεν	νείμᾰτε	νεῖμᾰν
middle	indicative	νειμᾰ́μην	νείμᾰο	νείμᾰτο	νείμᾰσθον	νειμᾰ́σθην	νειμᾰ́με(σ)θᾰ	νείμᾰσθε	νείμᾰντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: νενέμηκᾰ, νενέμημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	νενέμηκᾰ	νενέμηκᾰς	νενέμηκε(ν)	νενεμήκᾰτον	νενεμήκᾰτον	νενεμήκᾰμεν	νενεμήκᾰτε	νενεμήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	νενεμήκω	νενεμήκῃς	νενεμήκῃ	νενεμήκητον	νενεμήκητον	νενεμήκωμεν	νενεμήκητε	νενεμήκωσῐ(ν)
	optative	νενεμήκοιμῐ, νενεμηκοίην	νενεμήκοις, νενεμηκοίης	νενεμήκοι, νενεμηκοίη	νενεμήκοιτον	νενεμηκοίτην	νενεμήκοιμεν	νενεμήκοιτε	νενεμήκοιεν
	imperative		νενέμηκε	νενεμηκέτω	νενεμήκετον	νενεμηκέτων		νενεμήκετε	νενεμηκόντων
middle/ passive	indicative	νενέμημαι	νενέμησαι	νενέμηται	νενέμησθον	νενέμησθον	νενεμήμεθᾰ	νενέμησθε	νενέμηνται
	subjunctive	νενεμημένος ὦ	νενεμημένος ᾖς	νενεμημένος ᾖ	νενεμημένω ἦτον	νενεμημένω ἦτον	νενεμημένοι ὦμεν	νενεμημένοι ἦτε	νενεμημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	νενεμημένος εἴην	νενεμημένος εἴης	νενεμημένος εἴη	νενεμημένω εἴητον/εἶτον	νενεμημένω εἰήτην/εἴτην	νενεμημένοι εἴημεν/εἶμεν	νενεμημένοι εἴητε/εἶτε	νενεμημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		νενέμησο	νενεμήσθω	νενέμησθον	νενεμήσθων		νενέμησθε	νενεμήσθων
		active				middle/passive
infinitive		νενεμηκέναι				νενεμῆσθαι
participle	m	νενεμηκώς				νενεμημένος
	f	νενεμηκυῖᾰ				νενεμημένη
	n	νενεμηκός				νενεμημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀμφινέμομαι (amphinémomai)

Related terms

• νέμεσις (némesis)
• Νέμεσις (Némesis)
• νέμησις (némēsis)
• νέμος (némos)
• νομή (nomḗ)
• νόμος (nómos)
• νομός (nomós)

 

References

• “νέμω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “νέμω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “νέμω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• νέμω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• νέμω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “νέμω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter