ορθόδοξος

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Greek

[edit]

Etymology

[edit]

From Ancient Greek ὀρθόδοξος (orthódoxos), equivalent to ορθό- (orthó-, correct, ortho-) +‎ δόξα (dóxa, glory, opinion).

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /oɾˈθoðoksos/
  • Hyphenation: ορ‧θό‧δο‧ξος

Adjective

[edit]

ορθόδοξος (orthódoxosm (feminine ορθόδοξη, neuter ορθόδοξο)

  1. (religion, sometimes other ideologies) Orthodox (relating to any Orthodox movement or ideology; on its own, usually refers to Greek Orthodox in Greek)
    Το να έχει γένια ο παπάς είναι ορθόδοξη παράδοση.
    To na échei génia o papás eínai orthódoxi parádosi.
    For the priest to have a beard is an Orthodox tradition.
    Ο Αβραάμ είναι ορθόδοξος Εβραίος.
    O Avraám eínai orthódoxos Evraíos.
    Abraham is an orthodox Jew.
  2. orthodox (following convention or tradition)
    Ο επιστήμονας δοκιμάζει όλες τις ορθόδοξες μεθόδους.
    O epistímonas dokimázei óles tis orthódoxes methódous.
    The scientist is trying all the conventional methods.

Declension

[edit]

Antonyms

[edit]

Derived terms

[edit]

Noun

[edit]

ορθόδοξος (orthódoxosm (plural ορθόδοξοι, feminine ορθόδοξη)

  1. (Christianity, male) Orthodox (follower of any of the Eastern Orthodox churches)
    Από την στιγμή που τον βάλανε στην κολυμπήθρα, ο Νίκος ήταν ορθόδοξος.Apó tin stigmí pou ton válane stin kolympíthra, o Níkos ítan orthódoxos.From the minute they put him in the font, Nikos was an Orthodox.

Declension

[edit]

Derived terms

[edit]