πράσινος

Ancient Greek

Etymology

From πράσον (práson, “leek”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /prá.si.nos/ → /ˈpra.si.nos/ → /ˈpra.si.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /prá.si.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpra.si.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpra.si.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpra.si.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpra.si.nos/

Adjective

πράσῐνος • (prásinos) m (feminine πρᾰσίνη, neuter πράσῐνον); first/second declension

1. leek green, light green

Inflection

First and second declension of πρᾰ́σῐνος; πρᾰσῐ́νη; πρᾰ́σῐνον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		πρᾰ́σῐνος prásinos	πρᾰσῐ́νη prasínē	πρᾰ́σῐνον prásinon		πρᾰσῐ́νω prasínō	πρᾰσῐ́νᾱ prasínā	πρᾰσῐ́νω prasínō		πρᾰ́σῐνοι prásinoi	πρᾰ́σῐναι prásinai	πρᾰ́σῐνᾰ prásina
Genitive		πρᾰσῐ́νου prasínou	πρᾰσῐ́νης prasínēs	πρᾰσῐ́νου prasínou		πρᾰσῐ́νοιν prasínoin	πρᾰσῐ́ναιν prasínain	πρᾰσῐ́νοιν prasínoin		πρᾰσῐ́νων prasínōn	πρᾰσῐ́νων prasínōn	πρᾰσῐ́νων prasínōn
Dative		πρᾰσῐ́νῳ prasínōi	πρᾰσῐ́νῃ prasínēi	πρᾰσῐ́νῳ prasínōi		πρᾰσῐ́νοιν prasínoin	πρᾰσῐ́ναιν prasínain	πρᾰσῐ́νοιν prasínoin		πρᾰσῐ́νοις prasínois	πρᾰσῐ́ναις prasínais	πρᾰσῐ́νοις prasínois
Accusative		πρᾰ́σῐνον prásinon	πρᾰσῐ́νην prasínēn	πρᾰ́σῐνον prásinon		πρᾰσῐ́νω prasínō	πρᾰσῐ́νᾱ prasínā	πρᾰσῐ́νω prasínō		πρᾰσῐ́νους prasínous	πρᾰσῐ́νᾱς prasínās	πρᾰ́σῐνᾰ prásina
Vocative		πρᾰ́σῐνε prásine	πρᾰσῐ́νη prasínē	πρᾰ́σῐνον prásinon		πρᾰσῐ́νω prasínō	πρᾰσῐ́νᾱ prasínā	πρᾰσῐ́νω prasínō		πρᾰ́σῐνοι prásinoi	πρᾰ́σῐναι prásinai	πρᾰ́σῐνᾰ prásina
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		πρᾰσῐ́νως prasínōs				πρᾰσῐνώτερος prasinṓteros				πρᾰσῐνώτᾰτος prasinṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Latin: prasinus

Further reading

• “πράσινος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• πράσινος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

---

Greek

Διάφορες πράσινες αποχρώσεις

Etymology

From Ancient Greek πράσινος (prásinos, “leek-green”), from πράσον (práson, “leek”). Displaced earlier Ancient Greek χλωρός (khlōrós).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpɾasinos/
• Hyphenation: πρά‧σι‧νος

Adjective

πράσινος • (prásinos) m (feminine πράσινη, neuter πράσινο)

1. green (colour of growing foliage)

   πράσινα μάτια ― prásina mátia ― green eyes

   πράσινο μήλο ― prásino mílo ― green apple

   τα πράσινα φύλλα της άνοιξης ― ta prásina fýlla tis ánoixis ― the green leaves of spring

2. (figuratively, of plants and fruit) green, unripe (not ready to be picked)

   πράσινη ντομάτα ― prásini ntomáta ― unripe tomato

3. (figuratively) green (environmentally friendly)

Declension

Declension of πράσινος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	πράσινος •	πράσινη •	πράσινο •	πράσινοι •	πράσινες •	πράσινα •
genitive	πράσινου •	πράσινης •	πράσινου •	πράσινων •	πράσινων •	πράσινων •
accusative	πράσινο •	πράσινη •	πράσινο •	πράσινους •	πράσινες •	πράσινα •
vocative	πράσινε •	πράσινη •	πράσινο •	πράσινοι •	πράσινες •	πράσινα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο πράσινος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο πράσινος, etc.)

Synonyms

• χλωρός (chlorós, “Green”)

Derived terms

• Πράσινος n (Prásinos, “Green”) (politically and/or socially)
• πράσινο n (prásino, “green”)
• πράσινο φως n (prásino fos, “green light”) (idiomatic)
• πρασινούλης (prasinoúlis, “little green”) (diminutive)
• πρασινούτσικος (prasinoútsikos, “greenish”)
• πρασινωπός (prasinopós, “greenish”)
• καταπράσινος (kataprásinos, “deep green”)