σκεπτικός

Ancient Greek

Etymology

From σκέπτομαι (sképtomai, “to consider”) +‎ -ικός (-ikós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /skep.ti.kós/ → /scep.tiˈkos/ → /scep.tiˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /skep.ti.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /skep.tiˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /scep.tiˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /scep.tiˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /scep.tiˈkos/

Adjective

σκεπτῐκός • (skeptikós) m (feminine σκεπτῐκή, neuter σκεπτῐκόν); first/second declension

1. thoughtful, inquiring
2. (philosophy, in the plural, substantive) a sceptic, a member of the school of thought founded by Pyrrho of Elis

Declension

First and second declension of σκεπτῐκός; σκεπτῐκή; σκεπτῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		σκεπτῐκός skeptikós	σκεπτῐκή skeptikḗ	σκεπτῐκόν skeptikón		σκεπτῐκώ skeptikṓ	σκεπτῐκᾱ́ skeptikā́	σκεπτῐκώ skeptikṓ		σκεπτῐκοί skeptikoí	σκεπτῐκαί skeptikaí	σκεπτῐκᾰ́ skeptiká
Genitive		σκεπτῐκοῦ skeptikoû	σκεπτῐκῆς skeptikês	σκεπτῐκοῦ skeptikoû		σκεπτῐκοῖν skeptikoîn	σκεπτῐκαῖν skeptikaîn	σκεπτῐκοῖν skeptikoîn		σκεπτῐκῶν skeptikôn	σκεπτῐκῶν skeptikôn	σκεπτῐκῶν skeptikôn
Dative		σκεπτῐκῷ skeptikôi	σκεπτῐκῇ skeptikêi	σκεπτῐκῷ skeptikôi		σκεπτῐκοῖν skeptikoîn	σκεπτῐκαῖν skeptikaîn	σκεπτῐκοῖν skeptikoîn		σκεπτῐκοῖς skeptikoîs	σκεπτῐκαῖς skeptikaîs	σκεπτῐκοῖς skeptikoîs
Accusative		σκεπτῐκόν skeptikón	σκεπτῐκήν skeptikḗn	σκεπτῐκόν skeptikón		σκεπτῐκώ skeptikṓ	σκεπτῐκᾱ́ skeptikā́	σκεπτῐκώ skeptikṓ		σκεπτῐκούς skeptikoús	σκεπτῐκᾱ́ς skeptikā́s	σκεπτῐκᾰ́ skeptiká
Vocative		σκεπτῐκέ skeptiké	σκεπτῐκή skeptikḗ	σκεπτῐκόν skeptikón		σκεπτῐκώ skeptikṓ	σκεπτῐκᾱ́ skeptikā́	σκεπτῐκώ skeptikṓ		σκεπτῐκοί skeptikoí	σκεπτῐκαί skeptikaí	σκεπτῐκᾰ́ skeptiká
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		σκεπτῐκῶς skeptikôs				σκεπτῐκώτερος skeptikṓteros				σκεπτῐκώτᾰτος skeptikṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: σκεπτικός (skeptikós)
• → Latin: *scepticus, only attested in the plural scepticī
• → Arabic: شبطيقي (shabṭīqī)

Further reading

• “σκεπτικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• σκεπτικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

---

Greek

Alternative forms

• σκεφτικός (skeftikós)

Etymology

From Ancient Greek σκεπτικός (skeptikós).

Adjective

σκεπτικός • (skeptikós) m (feminine σκεπτική, neuter σκεπτικό)

1. contemplative, meditative, thoughtful

Declension

Declension of σκεπτικός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	σκεπτικός •	σκεπτική •	σκεπτικό •	σκεπτικοί •	σκεπτικές •	σκεπτικά •
genitive	σκεπτικού •	σκεπτικής •	σκεπτικού •	σκεπτικών •	σκεπτικών •	σκεπτικών •
accusative	σκεπτικό •	σκεπτική •	σκεπτικό •	σκεπτικούς •	σκεπτικές •	σκεπτικά •
vocative	σκεπτικέ •	σκεπτική •	σκεπτικό •	σκεπτικοί •	σκεπτικές •	σκεπτικά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο σκεπτικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο σκεπτικός, etc.)

See also

• μελετηρός (meletirós, “studious”)