σκοπέω

Ancient Greek

Alternative forms

• σκοπεύω (skopeúō)

Etymology

From σκοπός (skopós, “watcher”) +‎ -έω (-éō, denominative verbal suffix), from Proto-Indo-European *sḱop-, the o-grade of *sḱep-, a metathesis of *speḱ-, from which also comes σκέπτομαι (sképtomai, “to consider, think, speculate”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sko.pé.ɔː/ → /skoˈpe.o/ → /skoˈpe.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sko.pé.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /skoˈpe.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /skoˈpe.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /skoˈpe.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /skoˈpe.o/

Verb

σκοπέω • (skopéō)

1. to look, look at, behold; examine, inspect
   • 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Olympian Ode 1.5:

     μηκέθ’ ἁλίου σκόπει ἄλλο θαλπνότερον ἐν ἁμέρᾳ φαεννὸν ἄστρον ἐρήμας δι’ αἰθέρος

     mēkéth’ halíou skópei állo thalpnóteron en hamérāi phaennòn ástron erḗmas di’ aithéros

     look no further for any star warmer than the sun, shining by day through the lonely sky

   • 409 BCE, Sophocles, Philoctetes 467:

     καιρὸς γὰρ καλεῖ πλοῦν μὴ ’ξ ἀπόπτου μᾶλλον ἢ ’γγύθεν σκοπεῖν.

     kairòs gàr kaleî ploûn mḕ ’x apóptou mâllon ḕ ’ngúthen skopeîn.

     Yes, since opportunity bids us watch near our ship for a fair wind, rather than from afar.

2. (figuratively) to contemplate, consider
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.8:

     ἐν τοῖσι ἓν τόδε ἐστί, σκοπέειν τινὰ τὰ ἑωυτοῦ.

     en toîsi hèn tóde estí, skopéein tinà tà heōutoû.

     one of these is that one should mind one's own business.

   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.32:

     σκοπέειν δὲ χρὴ παντὸς χρήματος τὴν τελευτήν, κῇ ἀποβήσεται

     skopéein dè khrḕ pantòs khrḗmatos tḕn teleutḗn, kêi apobḗsetai

     It is necessary to see how the end of every affair turns out

   • 366 BCE – 348 BCE, Plato, Theaetetus 182a:

     σκόπει δή μοι τόδε αὐτῶν·

     skópei dḗ moi tóde autôn;

     Then just examine this point of their doctrine.

3. to look for
   • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Anabasis 5.7.32:

     σκοπεῖτε παῦλάν τινα αὐτῶν·

     skopeîte paûlán tina autôn;

     look about for some means of stopping them;

4. (middle voice) like active, perhaps implying a more deliberate consideration
   • 413 BCE, Euripides, Iphigenia in Tauris 68:

     ὁρῶ, σκοποῦμαι δ’ ὄμμα πανταχῆ στρέφων.

     horô, skopoûmai d’ ómma pantakhê stréphōn.

     I am watching. Every side I turn mine eye.

Usage notes

Earlier writers use only the present and imperfect, with other tenses supplied by σκέπτομαι (sképtomai).

Inflection

   Present: σκοπέω, σκοπέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σκοπέω	σκοπέεις	σκοπέει	σκοπέετον	σκοπέετον	σκοπέομεν	σκοπέετε	σκοπέουσῐ(ν)
	subjunctive	σκοπέω	σκοπέῃς	σκοπέῃ	σκοπέητον	σκοπέητον	σκοπέωμεν	σκοπέητε	σκοπέωσῐ(ν)
	optative	σκοπέοιμῐ	σκοπέοις	σκοπέοι	σκοπέοιτον	σκοπεοίτην	σκοπέοιμεν	σκοπέοιτε	σκοπέοιεν
	imperative		σκόπεε	σκοπεέτω	σκοπέετον	σκοπεέτων		σκοπέετε	σκοπεόντων
middle/ passive	indicative	σκοπέομαι	σκοπέῃ, σκοπέει	σκοπέεται	σκοπέεσθον	σκοπέεσθον	σκοπεόμεθᾰ	σκοπέεσθε	σκοπέονται
	subjunctive	σκοπέωμαι	σκοπέῃ	σκοπέηται	σκοπέησθον	σκοπέησθον	σκοπεώμεθᾰ	σκοπέησθε	σκοπέωνται
	optative	σκοπεοίμην	σκοπέοιο	σκοπέοιτο	σκοπέοισθον	σκοπεοίσθην	σκοπεοίμεθᾰ	σκοπέοισθε	σκοπέοιντο
	imperative		σκοπέου	σκοπεέσθω	σκοπέεσθον	σκοπεέσθων		σκοπέεσθε	σκοπεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		σκοπέειν				σκοπέεσθαι
participle	m	σκοπέων				σκοπεόμενος
	f	σκοπέουσᾰ				σκοπεομένη
	n	σκοπέον				σκοπεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: σκοπῶ, σκοποῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σκοπῶ	σκοπεῖς	σκοπεῖ	σκοπεῖτον	σκοπεῖτον	σκοποῦμεν	σκοπεῖτε	σκοποῦσῐ(ν)
	subjunctive	σκοπῶ	σκοπῇς	σκοπῇ	σκοπῆτον	σκοπῆτον	σκοπῶμεν	σκοπῆτε	σκοπῶσῐ(ν)
	optative	σκοποίην, σκοποῖμῐ	σκοποίης, σκοποῖς	σκοποίη, σκοποῖ	σκοποῖτον, σκοποίητον	σκοποίτην, σκοποιήτην	σκοποῖμεν, σκοποίημεν	σκοποῖτε, σκοποίητε	σκοποῖεν, σκοποίησᾰν
	imperative		σκόπει	σκοπείτω	σκοπεῖτον	σκοπείτων		σκοπεῖτε	σκοπούντων
middle/ passive	indicative	σκοποῦμαι	σκοπεῖ, σκοπῇ	σκοπεῖται	σκοπεῖσθον	σκοπεῖσθον	σκοπούμεθᾰ	σκοπεῖσθε	σκοποῦνται
	subjunctive	σκοπῶμαι	σκοπῇ	σκοπῆται	σκοπῆσθον	σκοπῆσθον	σκοπώμεθᾰ	σκοπῆσθε	σκοπῶνται
	optative	σκοποίμην	σκοποῖο	σκοποῖτο	σκοποῖσθον	σκοποίσθην	σκοποίμεθᾰ	σκοποῖσθε	σκοποῖντο
	imperative		σκοποῦ	σκοπείσθω	σκοπεῖσθον	σκοπείσθων		σκοπεῖσθε	σκοπείσθων
		active				middle/passive
infinitive		σκοπεῖν				σκοπεῖσθαι
participle	m	σκοπῶν				σκοπούμενος
	f	σκοποῦσᾰ				σκοπουμένη
	n	σκοποῦν				σκοπούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐσκόπεον, ἐσκοπεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐσκόπεον	ἐσκόπεες	ἐσκόπεε(ν)	ἐσκοπέετον	ἐσκοπεέτην	ἐσκοπέομεν	ἐσκοπέετε	ἐσκόπεον
middle/ passive	indicative	ἐσκοπεόμην	ἐσκοπέου	ἐσκοπέετο	ἐσκοπέεσθον	ἐσκοπεέσθην	ἐσκοπεόμεθᾰ	ἐσκοπέεσθε	ἐσκοπέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐσκόπουν, ἐσκοπούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐσκόπουν	ἐσκόπεις	ἐσκόπει	ἐσκοπεῖτον	ἐσκοπείτην	ἐσκοποῦμεν	ἐσκοπεῖτε	ἐσκόπουν
middle/ passive	indicative	ἐσκοπούμην	ἐσκοποῦ	ἐσκοπεῖτο	ἐσκοπεῖσθον	ἐσκοπείσθην	ἐσκοπούμεθᾰ	ἐσκοπεῖσθε	ἐσκοποῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: σκοπήσω, σκοπήσομαι, σκοπηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σκοπήσω	σκοπήσεις	σκοπήσει	σκοπήσετον	σκοπήσετον	σκοπήσομεν	σκοπήσετε	σκοπήσουσῐ(ν)
	optative	σκοπήσοιμῐ	σκοπήσοις	σκοπήσοι	σκοπήσοιτον	σκοπησοίτην	σκοπήσοιμεν	σκοπήσοιτε	σκοπήσοιεν
middle	indicative	σκοπήσομαι	σκοπήσῃ, σκοπήσει	σκοπήσεται	σκοπήσεσθον	σκοπήσεσθον	σκοπησόμεθᾰ	σκοπήσεσθε	σκοπήσονται
	optative	σκοπησοίμην	σκοπήσοιο	σκοπήσοιτο	σκοπήσοισθον	σκοπησοίσθην	σκοπησοίμεθᾰ	σκοπήσοισθε	σκοπήσοιντο
passive	indicative	σκοπηθήσομαι	σκοπηθήσῃ	σκοπηθήσεται	σκοπηθήσεσθον	σκοπηθήσεσθον	σκοπηθησόμεθᾰ	σκοπηθήσεσθε	σκοπηθήσονται
	optative	σκοπηθησοίμην	σκοπηθήσοιο	σκοπηθήσοιτο	σκοπηθήσοισθον	σκοπηθησοίσθην	σκοπηθησοίμεθᾰ	σκοπηθήσοισθε	σκοπηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		σκοπήσειν			σκοπήσεσθαι		σκοπηθήσεσθαι
participle	m	σκοπήσων			σκοπησόμενος		σκοπηθησόμενος
	f	σκοπήσουσᾰ			σκοπησομένη		σκοπηθησομένη
	n	σκοπῆσον			σκοπησόμενον		σκοπηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐσκόπησᾰ, ἐσκοπησᾰ́μην, ἐσκοπήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐσκόπησᾰ	ἐσκόπησᾰς	ἐσκόπησε(ν)	ἐσκοπήσᾰτον	ἐσκοπησᾰ́την	ἐσκοπήσᾰμεν	ἐσκοπήσᾰτε	ἐσκόπησᾰν
	subjunctive	σκοπήσω	σκοπήσῃς	σκοπήσῃ	σκοπήσητον	σκοπήσητον	σκοπήσωμεν	σκοπήσητε	σκοπήσωσῐ(ν)
	optative	σκοπήσαιμῐ	σκοπήσειᾰς, σκοπήσαις	σκοπήσειε(ν), σκοπήσαι	σκοπήσαιτον	σκοπησαίτην	σκοπήσαιμεν	σκοπήσαιτε	σκοπήσειᾰν, σκοπήσαιεν
	imperative		σκόπησον	σκοπησᾰ́τω	σκοπήσᾰτον	σκοπησᾰ́των		σκοπήσᾰτε	σκοπησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐσκοπησᾰ́μην	ἐσκοπήσω	ἐσκοπήσᾰτο	ἐσκοπήσᾰσθον	ἐσκοπησᾰ́σθην	ἐσκοπησᾰ́μεθᾰ	ἐσκοπήσᾰσθε	ἐσκοπήσᾰντο
	subjunctive	σκοπήσωμαι	σκοπήσῃ	σκοπήσηται	σκοπήσησθον	σκοπήσησθον	σκοπησώμεθᾰ	σκοπήσησθε	σκοπήσωνται
	optative	σκοπησαίμην	σκοπήσαιο	σκοπήσαιτο	σκοπήσαισθον	σκοπησαίσθην	σκοπησαίμεθᾰ	σκοπήσαισθε	σκοπήσαιντο
	imperative		σκόπησαι	σκοπησᾰ́σθω	σκοπήσᾰσθον	σκοπησᾰ́σθων		σκοπήσᾰσθε	σκοπησᾰ́σθων
passive	indicative	ἐσκοπήθην	ἐσκοπήθης	ἐσκοπήθη	ἐσκοπήθητον	ἐσκοπηθήτην	ἐσκοπήθημεν	ἐσκοπήθητε	ἐσκοπήθησᾰν
	subjunctive	σκοπηθῶ	σκοπηθῇς	σκοπηθῇ	σκοπηθῆτον	σκοπηθῆτον	σκοπηθῶμεν	σκοπηθῆτε	σκοπηθῶσῐ(ν)
	optative	σκοπηθείην	σκοπηθείης	σκοπηθείη	σκοπηθεῖτον, σκοπηθείητον	σκοπηθείτην, σκοπηθειήτην	σκοπηθεῖμεν, σκοπηθείημεν	σκοπηθεῖτε, σκοπηθείητε	σκοπηθεῖεν, σκοπηθείησᾰν
	imperative		σκοπήθητῐ	σκοπηθήτω	σκοπήθητον	σκοπηθήτων		σκοπήθητε	σκοπηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		σκοπῆσαι			σκοπήσᾰσθαι		σκοπηθῆναι
participle	m	σκοπήσᾱς			σκοπησᾰ́μενος		σκοπηθείς
	f	σκοπήσᾱσᾰ			σκοπησᾰμένη		σκοπηθεῖσᾰ
	n	σκοπῆσᾰν			σκοπησᾰ́μενον		σκοπηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἐσκόπηκᾰ, ἐσκόπημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐσκόπηκᾰ	ἐσκόπηκᾰς	ἐσκόπηκε(ν)	ἐσκοπήκᾰτον	ἐσκοπήκᾰτον	ἐσκοπήκᾰμεν	ἐσκοπήκᾰτε	ἐσκοπήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐσκοπήκω	ἐσκοπήκῃς	ἐσκοπήκῃ	ἐσκοπήκητον	ἐσκοπήκητον	ἐσκοπήκωμεν	ἐσκοπήκητε	ἐσκοπήκωσῐ(ν)
	optative	ἐσκοπήκοιμῐ, ἐσκοπηκοίην	ἐσκοπήκοις, ἐσκοπηκοίης	ἐσκοπήκοι, ἐσκοπηκοίη	ἐσκοπήκοιτον	ἐσκοπηκοίτην	ἐσκοπήκοιμεν	ἐσκοπήκοιτε	ἐσκοπήκοιεν
	imperative		ἐσκόπηκε	ἐσκοπηκέτω	ἐσκοπήκετον	ἐσκοπηκέτων		ἐσκοπήκετε	ἐσκοπηκόντων
middle/ passive	indicative	ἐσκόπημαι	ἐσκόπησαι	ἐσκόπηται	ἐσκόπησθον	ἐσκόπησθον	ἐσκοπήμεθᾰ	ἐσκόπησθε	ἐσκόπηνται
	subjunctive	ἐσκοπημένος ὦ	ἐσκοπημένος ᾖς	ἐσκοπημένος ᾖ	ἐσκοπημένω ἦτον	ἐσκοπημένω ἦτον	ἐσκοπημένοι ὦμεν	ἐσκοπημένοι ἦτε	ἐσκοπημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐσκοπημένος εἴην	ἐσκοπημένος εἴης	ἐσκοπημένος εἴη	ἐσκοπημένω εἴητον/εἶτον	ἐσκοπημένω εἰήτην/εἴτην	ἐσκοπημένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐσκοπημένοι εἴητε/εἶτε	ἐσκοπημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἐσκόπησο	ἐσκοπήσθω	ἐσκόπησθον	ἐσκοπήσθων		ἐσκόπησθε	ἐσκοπήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐσκοπηκέναι				ἐσκοπῆσθαι
participle	m	ἐσκοπηκώς				ἐσκοπημένος
	f	ἐσκοπηκυῖᾰ				ἐσκοπημένη
	n	ἐσκοπηκός				ἐσκοπημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐσκοπήκειν, ἐσκοπήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐσκοπήκειν, ἐσκοπήκη	ἐσκοπήκεις, ἐσκοπήκης	ἐσκοπήκει(ν)	ἐσκοπήκετον	ἐσκοπηκέτην	ἐσκοπήκεμεν	ἐσκοπήκετε	ἐσκοπήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐσκοπήμην	ἐσκόπησο	ἐσκόπητο	ἐσκόπησθον	ἐσκοπήσθην	ἐσκοπήμεθᾰ	ἐσκόπησθε	ἐσκόπηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀνᾰσκοπέω (anaskopéō)
• ἀποσκοπέω (aposkopéō)
• ἀστεροσκοπέω (asteroskopéō)
• ἀστροσκοπέω (astroskopéō)
• διαμορφοσκοπέομαι (diamorphoskopéomai)
• δῐᾰσκοπέω (diaskopéō)
• ἐπῐσκοπέω (episkopéō)
• εὐθυσκοπέω (euthuskopéō)
• ἡμεροσκοπέω (hēmeroskopéō)
• ἡπᾰτοσκοπέω (hēpatoskopéō)
• θυννοσκοπέω (thunnoskopéō)
• ἱεροσκοπέομαι (hieroskopéomai)
• ἰχνοσκοπέω (ikhnoskopéō)
• κᾰτᾰσκοπέω (kataskopéō)
• ὁδοσκοπέω (hodoskopéō)
• οἰωνοσκοπέω (oiōnoskopéō)
• ὀρθοσκοπέω (orthoskopéō)
• ὀρνεοσκοπέω (orneoskopéō)
• ὀρνῑθοσκοπέομαι (ornīthoskopéomai)
• περισκοπέω (periskopéō)
• προσκοπέω (proskopéō)
• προσσκοπέω (prosskopéō)
• πᾰρᾰσκοπέω (paraskopéō)
• συσκοπέω (suskopéō)
• ὑδροσκοπέω (hudroskopéō)
• ὡροσκοπέω (hōroskopéō)

 

Related terms

• σκοπάω (skopáō)
• σκοπεῖᾰ (skopeîa)
• σκόπελος (skópelos)
• σκοπεύω (skopeúō)
• σκοπή (skopḗ)
• σκοπητέον (skopētéon)
• σκοπός (skopós)
• σκοπῐά (skopiá)

 

Descendants

• English: -scope

Further reading

• “σκοπέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• G4648 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press