σπασμένος

Greek

Etymology

from σπάω (spáo, “to break”)

Adjective

σπασμένος • (spasménos) m (feminine σπασμένη, neuter σπασμένο)

1. broken, ruptured, fractured
2. broken (by age and bad health)
3. (figuratively) pissed off, annoyed, fed up

Declension

Declension of σπασμένος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	σπασμένος •	σπασμένη •	σπασμένο •	σπασμένοι •	σπασμένες •	σπασμένα •
genitive	σπασμένου •	σπασμένης •	σπασμένου •	σπασμένων •	σπασμένων •	σπασμένων •
accusative	σπασμένο •	σπασμένη •	σπασμένο •	σπασμένους •	σπασμένες •	σπασμένα •
vocative	σπασμένε •	σπασμένη •	σπασμένο •	σπασμένοι •	σπασμένες •	σπασμένα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο σπασμένος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο σπασμένος, etc.)

Antonyms

• αθρυμμάτιστος (athrymmátistos, “unbroken”)