στοχάζομαι

Ancient Greek

Etymology

From στόχος (stókhos, “target”) +‎ -ᾰ́ζω (-ázō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sto.kʰáz.do.mai̯/ → /stoˈxa.zo.mɛ/ → /stoˈxa.zo.me/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sto.kʰáz.do.mai̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /stoˈkʰa.zo.mɛ/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /stoˈxa.zo.mɛ/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /stoˈxa.zo.me/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /stoˈxa.zo.me/

Verb

στοχᾰ́ζομαι • (stokházomai)

1. to aim for, shoot at
   • 480 BCE – 411 BCE, Antiphon of Rhamnus, First Tetralogy 1.4:

     οὐδὲ μὴν ἄλλου στοχαζόμενος ἔτυχε τούτου

     oudè mḕn állou stokhazómenos étukhe toútou

     Nor did the criminal strike the dead man when aiming at someone else

   • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cyropaedia 1.6.29:

     εἰ δέ ποτε πόλεμος γένοιτο, δύναισθε καὶ ἀνθρώπων στοχάζεσθαι

     ei dé pote pólemos génoito, dúnaisthe kaì anthrṓpōn stokházesthai

     if there should ever be a war, that you might be able to aim at men also

   1. (figuratively) to endeavor after, aim at
      • 460 BCE – 370 BCE, Hippocrates, On Ancient Medicine 9:

        δεῖ γὰρ μέτρου τινὸς στοχάσασθαι.

        deî gàr métrou tinòs stokhásasthai.

        For it is necessary to aim at some measure.

      • 380 BCE, Plato, Gorgias 465a:

        ὅτι τοῦ ἡδέος στοχάζεται ἄνευ τοῦ βελτίστου

        hóti toû hēdéos stokházetai áneu toû beltístou

        because it aims at the pleasant and ignores the best

2. to try to make out, to guess at
   • 436 BCE – 338 BCE, Isocrates, To Demonicus 50:

     εἰ δὲ δεῖ θνητὸν ὄντα τῆς τῶν θεῶν στοχάσασθαι διανοίας

     ei dè deî thnētòn ónta tês tôn theôn stokhásasthai dianoías

     And if a mortal may make conjecture of the thoughts of the gods

   • 380 BCE, Plato, Gorgias 464c:

     οὐ γνοῦσα λέγω ἀλλὰ στοχασαμένη

     ou gnoûsa légō allà stokhasaménē

     I do not say with knowledge, but by speculation

Inflection

   Present: στοχᾰ́ζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	στοχᾰ́ζομαι	στοχᾰ́ζῃ, στοχᾰ́ζει	στοχᾰ́ζεται	στοχᾰ́ζεσθον	στοχᾰ́ζεσθον	στοχᾰζόμεθᾰ	στοχᾰ́ζεσθε	στοχᾰ́ζονται
	subjunctive	στοχᾰ́ζωμαι	στοχᾰ́ζῃ	στοχᾰ́ζηται	στοχᾰ́ζησθον	στοχᾰ́ζησθον	στοχᾰζώμεθᾰ	στοχᾰ́ζησθε	στοχᾰ́ζωνται
	optative	στοχᾰζοίμην	στοχᾰ́ζοιο	στοχᾰ́ζοιτο	στοχᾰ́ζοισθον	στοχᾰζοίσθην	στοχᾰζοίμεθᾰ	στοχᾰ́ζοισθε	στοχᾰ́ζοιντο
	imperative		στοχᾰ́ζου	στοχᾰζέσθω	στοχᾰ́ζεσθον	στοχᾰζέσθων		στοχᾰ́ζεσθε	στοχᾰζέσθων
						middle/passive
infinitive						στοχᾰ́ζεσθαι
participle	m					στοχᾰζόμενος
	f					στοχᾰζομένη
	n					στοχᾰζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐστοχᾰζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἐστοχᾰζόμην	ἐστοχᾰ́ζου	ἐστοχᾰ́ζετο	ἐστοχᾰ́ζεσθον	ἐστοχᾰζέσθην	ἐστοχᾰζόμεθᾰ	ἐστοχᾰ́ζεσθε	ἐστοχᾰ́ζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: στοχᾰ́σομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	στοχᾰ́σομαι	στοχᾰ́σῃ, στοχᾰ́σει	στοχᾰ́σεται	στοχᾰ́σεσθον	στοχᾰ́σεσθον	στοχᾰσόμεθᾰ	στοχᾰ́σεσθε	στοχᾰ́σονται
	optative	στοχᾰσοίμην	στοχᾰ́σοιο	στοχᾰ́σοιτο	στοχᾰ́σοισθον	στοχᾰσοίσθην	στοχᾰσοίμεθᾰ	στοχᾰ́σοισθε	στοχᾰ́σοιντο
					middle
infinitive					στοχᾰ́σεσθαι
participle	m				στοχᾰσόμενος
	f				στοχᾰσομένη
	n				στοχᾰσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐστοχᾰσᾰ́μην, ἐστοχᾰ́σθην (passive in active or passive sense)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἐστοχᾰσᾰ́μην	ἐστοχᾰ́σω	ἐστοχᾰ́σᾰτο	ἐστοχᾰ́σᾰσθον	ἐστοχᾰσᾰ́σθην	ἐστοχᾰσᾰ́μεθᾰ	ἐστοχᾰ́σᾰσθε	ἐστοχᾰ́σᾰντο
	subjunctive	στοχᾰ́σωμαι	στοχᾰ́σῃ	στοχᾰ́σηται	στοχᾰ́σησθον	στοχᾰ́σησθον	στοχᾰσώμεθᾰ	στοχᾰ́σησθε	στοχᾰ́σωνται
	optative	στοχᾰσαίμην	στοχᾰ́σαιο	στοχᾰ́σαιτο	στοχᾰ́σαισθον	στοχᾰσαίσθην	στοχᾰσαίμεθᾰ	στοχᾰ́σαισθε	στοχᾰ́σαιντο
	imperative		στόχᾰσαι	στοχᾰσᾰ́σθω	στοχᾰ́σᾰσθον	στοχᾰσᾰ́σθων		στοχᾰ́σᾰσθε	στοχᾰσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐστοχᾰ́σθην	ἐστοχᾰ́σθης	ἐστοχᾰ́σθη	ἐστοχᾰ́σθητον	ἐστοχᾰσθήτην	ἐστοχᾰ́σθημεν	ἐστοχᾰ́σθητε	ἐστοχᾰ́σθησᾰν
	subjunctive	στοχᾰσθῶ	στοχᾰσθῇς	στοχᾰσθῇ	στοχᾰσθῆτον	στοχᾰσθῆτον	στοχᾰσθῶμεν	στοχᾰσθῆτε	στοχᾰσθῶσῐ(ν)
	optative	στοχᾰσθείην	στοχᾰσθείης	στοχᾰσθείη	στοχᾰσθεῖτον, στοχᾰσθείητον	στοχᾰσθείτην, στοχᾰσθειήτην	στοχᾰσθεῖμεν, στοχᾰσθείημεν	στοχᾰσθεῖτε, στοχᾰσθείητε	στοχᾰσθεῖεν, στοχᾰσθείησᾰν
	imperative		στοχᾰ́σθητῐ	στοχᾰσθήτω	στοχᾰ́σθητον	στοχᾰσθήτων		στοχᾰ́σθητε	στοχᾰσθέντων
					middle		passive
infinitive					στοχᾰ́σᾰσθαι		στοχᾰσθῆναι
participle	m				στοχᾰσᾰ́μενος		στοχᾰσθείς
	f				στοχᾰσᾰμένη		στοχᾰσθεῖσᾰ
	n				στοχᾰσᾰ́μενον		στοχᾰσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἐστόχᾰσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἐστόχᾰσμαι	ἐστόχᾰσαι	ἐστόχᾰσται	ἐστόχᾰσθον	ἐστόχᾰσθον	ἐστοχᾰ́σμεθᾰ	ἐστόχᾰσθε	ἐστοχᾰ́σᾰται
	subjunctive	ἐστοχᾰσμένος ὦ	ἐστοχᾰσμένος ᾖς	ἐστοχᾰσμένος ᾖ	ἐστοχᾰσμένω ἦτον	ἐστοχᾰσμένω ἦτον	ἐστοχᾰσμένοι ὦμεν	ἐστοχᾰσμένοι ἦτε	ἐστοχᾰσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐστοχᾰσμένος εἴην	ἐστοχᾰσμένος εἴης	ἐστοχᾰσμένος εἴη	ἐστοχᾰσμένω εἴητον/εἶτον	ἐστοχᾰσμένω εἰήτην/εἴτην	ἐστοχᾰσμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐστοχᾰσμένοι εἴητε/εἶτε	ἐστοχᾰσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἐστόχᾰσο	ἐστοχᾰ́σθω	ἐστόχᾰσθον	ἐστοχᾰ́σθων		ἐστόχᾰσθε	ἐστοχᾰ́σθων
						middle/passive
infinitive						ἐστοχᾰ́σθαι
participle	m					ἐστοχᾰσμένος
	f					ἐστοχᾰσμένη
	n					ἐστοχᾰσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐστοχᾰ́σμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἐστοχᾰ́σμην	ἐστόχᾰσο	ἐστόχᾰστο	ἐστόχᾰσθον	ἐστοχᾰ́σθην	ἐστοχᾰ́σμεθᾰ	ἐστόχᾰσθε	ἐστοχᾰ́σᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Synonyms

• τῠχᾰ́ζομαι (tukházomai)

Derived terms

• ἀντῐστόχᾰστος (antistókhastos)
• ᾰ̓στόχᾰστος (astókhastos)
• δῐᾰστοχᾰ́ζομαι (diastokházomai)
• δῠστόχᾰστος (dustókhastos)
• κᾰτᾰστοχᾰ́ζομαι (katastokházomai)
• πᾰρᾰστοχᾰ́ζομαι (parastokházomai)
• προσστοχᾰ́ζομαι (prosstokházomai)
• προστοχᾰ́ζομαι (prostokházomai)
• σῠστοχᾰ́ζομαι (sustokházomai)
• ῠ̔ποστοχᾰ́ζομαι (hupostokházomai)

Related terms

• στοχανδόν (stokhandón)
• στοχάς (stokhás)
• στόχᾰσῐς (stókhasis)
• στόχασμᾰ (stókhasma)
• στοχασμός (stokhasmós)
• στοχαστέον (stokhastéon)
• στοχαστής (stokhastḗs)
• στοχαστῐκός (stokhastikós)

References

• “στοχάζομαι”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• στοχάζομαι in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

Greek

Etymology

From Ancient Greek στοχᾰ́ζομαι (“aim; guess”).

Pronunciation

• IPA^(key): /stoˈxa.zo.me/
• Hyphenation: στο‧χά‧ζο‧μαι

Verb

στοχάζομαι • (stocházomai) deponent (past στοχάστηκα)

1. (literary, poetic, philosophical) to think, contemplate
2. to think, calculate

Conjugation

στοχάζομαι   (deponent: passive forms only)

	Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤
1 sg	στοχάζομαι	στοχαστώ
2 sg	στοχάζεσαι	στοχαστείς
3 sg	στοχάζεται	στοχαστεί
1 pl	στοχαζόμαστε	στοχαστούμε
2 pl	στοχάζεστε, στοχαζόσαστε	στοχαστείτε
3 pl	στοχάζονται	στοχαστούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤
1 sg	στοχαζόμουν(α)	στοχάστηκα
2 sg	στοχαζόσουν(α)	στοχάστηκες
3 sg	στοχαζόταν(ε)	στοχάστηκε
1 pl	στοχαζόμασταν, (‑όμαστε)	στοχαστήκαμε
2 pl	στοχαζόσασταν, (‑όσαστε)	στοχαστήκατε
3 pl	στοχάζονταν, (στοχαζόντουσαν)	στοχάστηκαν, στοχαστήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤
1 sg	θα στοχάζομαι ➤	θα στοχαστώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα στοχάζεσαι, …	θα στοχαστείς, …
	Perfect aspect ➤
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … στοχαστεί
Past perfect ➤	είχα, είχες, … στοχαστεί
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … στοχαστεί
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	—	στοχάσου
2 pl	στοχάζεστε	στοχαστείτε
Other forms	Passive voice
Present participle ➤	—
Perfect participle ➤	—
Nonfinite form ➤	στοχαστεί
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Synonyms

• poetic, philosophical synonym of σκέφτομαι (skéftomai, “think”)
• διανοούμαι (dianooúmai)
• συλλογίζομαι (syllogízomai)

Related terms

• αστοχασιά f (astochasiá)
• αστόχαστος (astóchastos)
• βαθυστόχαστος (vathystóchastos)
• στόχαση f (stóchasi, “thought”)
• στοχασμός m (stochasmós, “thgought”)
• στοχαστής f (stochastís, “thinker”)
• στοχαστικός (stochastikós, “stochastic”)
• στόχαστρο n (stóchastro, “gunsight”)

• and see: στόχος m (stóchos, “target”)