σύστομος

Ancient Greek

Etymology

From σῠν- (sun-, “together”) +‎ στόμα (stóma, “mouth”) +‎ -ος (-os).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sýs.to.mos/ → /ˈsys.to.mos/ → /ˈsis.to.mos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sýs.to.mos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈsys.to.mos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈsys.to.mos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈsys.to.mos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈsis.to.mos/

Adjective

σῠ́στομος • (sústomos) m or f (neuter σῠ́στομον); second declension

1. with a narrow mouth

   Synonym: στενόστομος (stenóstomos)

   Antonym: μεγαλόστομος (megalóstomos)

2. (of a kiss) mouth-to-mouth

Declension

Second declension of σῠ́στομος; σῠ́στομον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		σῠ́στομος sústomos	σῠ́στομον sústomon		σῠστόμω sustómō	σῠστόμω sustómō		σῠ́στομοι sústomoi	σῠ́στομᾰ sústoma
Genitive		σῠστόμου sustómou	σῠστόμου sustómou		σῠστόμοιν sustómoin	σῠστόμοιν sustómoin		σῠστόμων sustómōn	σῠστόμων sustómōn
Dative		σῠστόμῳ sustómōi	σῠστόμῳ sustómōi		σῠστόμοιν sustómoin	σῠστόμοιν sustómoin		σῠστόμοις sustómois	σῠστόμοις sustómois
Accusative		σῠ́στομον sústomon	σῠ́στομον sústomon		σῠστόμω sustómō	σῠστόμω sustómō		σῠστόμους sustómous	σῠ́στομᾰ sústoma
Vocative		σῠ́στομε sústome	σῠ́στομον sústomon		σῠστόμω sustómō	σῠστόμω sustómō		σῠ́στομοι sústomoi	σῠ́στομᾰ sústoma
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		σῠστόμως sustómōs			σῠστομώτερος sustomṓteros			σῠστομώτᾰτος sustomṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “σύστομος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• σύστομος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette