ψευδολόγος

Ancient Greek

Etymology

From ψευδής (pseudḗs, “false”) +‎ λέγω (légō, “to say”) +‎ -ος (-os).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pseu̯.do.ló.ɡos/ → /pseβ.ðoˈlo.ɣos/ → /psev.ðoˈlo.ɣos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pseu̯.do.ló.ɡos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /psew.doˈlo.ɡos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pseβ.ðoˈlo.ɣos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /psev.ðoˈlo.ɣos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /psev.ðoˈlo.ɣos/

Adjective

ψευδολόγος • (pseudológos) m or f (neuter ψευδολόγον); second declension

1. speaking falsely, lying

Declension

Second declension of ψευδολόγος; ψευδολόγον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		ψευδολόγος pseudológos	ψευδολόγον pseudológon		ψευδολόγω pseudológō	ψευδολόγω pseudológō		ψευδολόγοι pseudológoi	ψευδολόγᾰ pseudológa
Genitive		ψευδολόγου pseudológou	ψευδολόγου pseudológou		ψευδολόγοιν pseudológoin	ψευδολόγοιν pseudológoin		ψευδολόγων pseudológōn	ψευδολόγων pseudológōn
Dative		ψευδολόγῳ pseudológōi	ψευδολόγῳ pseudológōi		ψευδολόγοιν pseudológoin	ψευδολόγοιν pseudológoin		ψευδολόγοις pseudológois	ψευδολόγοις pseudológois
Accusative		ψευδολόγον pseudológon	ψευδολόγον pseudológon		ψευδολόγω pseudológō	ψευδολόγω pseudológō		ψευδολόγους pseudológous	ψευδολόγᾰ pseudológa
Vocative		ψευδολόγε pseudológe	ψευδολόγον pseudológon		ψευδολόγω pseudológō	ψευδολόγω pseudológō		ψευδολόγοι pseudológoi	ψευδολόγᾰ pseudológa
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		ψευδολόγως pseudológōs			ψευδολογώτερος pseudologṓteros			ψευδολογώτᾰτος pseudologṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: ψευδολόγος (psevdológos)
• → Gothic: 𐌻𐌹𐌿𐌲𐌽𐌰𐍅𐌰𐌿𐍂𐌳𐍃 (liugnawaurds) (calque)

Further reading

• “ψευδολόγος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ψευδολόγος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• ψευδολόγος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
• G5573 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • falsehood idem, page 304.
  • mendacious idem, page 524.

Greek

Etymology

Learnedly, from Ancient Greek ψευδολόγος (pseudológos), ψευδο- (psevdo-) +‎ -λόγος (-lógos). Also substantivized.

Pronunciation

• IPA^(key): /pse.vðoˈlo.ɣos/
• Hyphenation: ψευ‧δο‧λό‧γος

Adjective

ψευδολόγος • (psevdológos) m (feminine ψευδολόγος, neuter ψευδολόγο)

1. (dated, of a person) mendacious, systematically lying

   Antonym: ειλικρινής (eilikrinís)

Declension

Declension of ψευδολόγος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ψευδολόγος •	ψευδολόγος •	ψευδολόγο •	ψευδολόγοι •	ψευδολόγοι •	ψευδολόγα •
genitive	ψευδολόγου •	ψευδολόγου •	ψευδολόγου •	ψευδολόγων •	ψευδολόγων •	ψευδολόγων •
accusative	ψευδολόγο •	ψευδολόγο •	ψευδολόγο •	ψευδολόγους •	ψευδολόγους •	ψευδολόγα •
vocative	ψευδολόγε •	ψευδολόγε •	ψευδολόγο •	ψευδολόγοι •	ψευδολόγοι •	ψευδολόγα •

Noun

ψευδολόγος • (psevdológos) m or f (plural ψευδολόγοι)

1. mendacious, liar

Declension

Declension of ψευδολόγος

	singular	plural
nominative	ψευδολόγος •	ψευδολόγοι •
genitive	ψευδολόγου •	ψευδολόγων •
accusative	ψευδολόγο •	ψευδολόγους •
vocative	ψευδολόγε •	ψευδολόγοι •

Related terms

• ψευδολόγημα n (psevdológima)
• ψευδολογία f (psevdología)
• ψευδολογώ (psevdologó)