вучыць

Belarusian

Etymology

From Proto-Slavic *učiti.

Pronunciation

• IPA^(key): [vuˈt͡ʂɨt͡sʲ]

Verb

вучы́ць • (vučýcʹ) impf (perfective павучы́ць)

1. to learn
2. to teach

Usage notes

• вучы́ць (vučýcʹ) and павучы́ць (pavučýcʹ) are in the class of Belarusian abstract verbs.

Conjugation

Conjugation of вучы́ць (class 4c, imperfective, transitive)

For declension of participles, see their entries. Adverbial participles are indeclinable.

imperfective aspect
infinitive	вучы́ць vučýcʹ
participles	present tense	past tense
active	—	—
passive	—	ву́чаны vúčany
adverbial	ву́чачы vúčačy	вучы́ўшы vučýŭšy
	present tense	future tense
1st singular я	вучу́ vučú	бу́ду вучы́ць búdu vučýcʹ
2nd singular ты	ву́чыш vúčyš	бу́дзеш вучы́ць búdzješ vučýcʹ
3rd singular ён / яна́ / яно́	ву́чыць vúčycʹ	бу́дзе вучы́ць búdzje vučýcʹ
1st plural мы	ву́чым vúčym	бу́дзем вучы́ць búdzjem vučýcʹ
2nd plural вы	ву́чыце vúčycje	бу́дзеце вучы́ць búdzjecje vučýcʹ
3rd plural яны́	ву́чаць vúčacʹ	бу́дуць вучы́ць búducʹ vučýcʹ
imperative	singular	plural
second-person	вучы́ vučý	вучы́це vučýcje
past tense	singular	plural мы / вы / яны́
masculine я / ты / ён	вучы́ў vučýŭ	вучы́лі vučýli
feminine я / ты / яна́	вучы́ла vučýla
neuter яно́	вучы́ла vučýla