غریب

See also: غريب

Persian

Etymology

From (deprecated template usage) [etyl] Arabic غريب

Pronunciation

• IPA^(key): [ɢæˈɾiːb]

Noun

Dari	غریب
Iranian Persian
Tajik	ғариб

غریب • (ğarib) (plural غریب‌ها (ğarib-hâ) or غریبان (ğaribân))

1. stranger

Usage notes

The words غریب (ğarib), غریبی (ğaribi), and غربت (ğorbat) are used when talking from the point of view of the foreigner, e.g. when the speaker himself/herself is a foreigner; for example:

اینجا تو آلمان خیلی غریبم.

I [feel] so much [like] a foreigner here in Germany.

غم غربت پدرمو در آورد.

ğam-e ğorbat pedaramo dar âvord.

I'm sick and tired of the pain of foreignness.

غریبی نکن! باهام حرف بزن.

Don't feel to be a stranger! Talk with me.

Synonyms

• غریبه (ğaribe)

Derived terms

• غریبی (ğaribi)

Related terms

• غربت (ğorbat)

Adjective

غریب • (ğarib) (comparative غریب‌تَر (ğarib-tar), superlative غریب‌تَرین (ğarib-tarin))

1. strange
   • 10th Century, Ferdowsi, Shahname.
   • غریب آهوئی آمدم در کمند
     که از بند جست و مرا کرد بند.
2. rare
   • 12th Century, Nizami Ganjavi, Khamse.
   • به وقت خورش هرکه باشد طبیب
     بپرهیزد از خورده های غریب
3. foreign, alien
   • 14th Century, Hafez, Divan-e Hafez-e Shirazi.
   • گر آمدم به کوی تو چندان غریب نیست
     چون من در آن دیار هزاران غریب هست

Inflection

Predicative forms of غریب (ğaríb)
	singular	plural
1st person (“I am, we are”)	غریبم (ğaríbam)	غریبیم (ğaríbim)
2nd person (“you are”)	غریبی (ğaríbi)	غریبید (ğaríbid) غریبین △ (ğaríbin)
3rd person (“he/she/it is, they are”)	غریب است (ğaríb ast) غریبه △ (ğaríbe)	غریبند (ğaríband) غریبن △ (ğaríban)
△ Colloquial.

---

Urdu

Etymology

From (deprecated template usage) [etyl] Arabic غريب

Adjective

غریب • (ġarīb) (Hindi spelling ग़रीब)

1. poor, lowly

   وہ ایک غریب لکڑہارے سے لکڑی کٹوانے گیا ہے۔

   He is gone to get the wood cut by a poor carpenter.

Declension

Declension of غریب
	singular	plural
direct	غریب (ġarīb)	غریب (ġarīb)
oblique	غریب (ġarīb)	غریبوں (ġarībō̃)
vocative	غریب (ġarīb)	غریبو (ġarībō)