इन्द्र

See also: इन्दुर and इन्दिरा

Hindi

Pronunciation

• (Delhi) IPA^(key): /ɪn.d̪ɾᵊ/, [ɪ̃n̪.d̪ɾᵊ]

Proper noun

इन्द्र • (indra) m (Urdu spelling اندر)

1. alternative spelling of इंद्र (indra): Indra (Hindu god of thunder)

Declension

Declension of इन्द्र (sg-only masc cons-stem)

	singular
direct	इन्द्र indra
oblique	इन्द्र indra
vocative	इन्द्र indra

Sanskrit

Alternative scripts

Alternative scripts

• ইন্দ্ৰ (Assamese script)
• ᬇᬦ᭄ᬤ᭄ᬭ (Balinese script)
• ইন্দ্র (Bengali script)
• 𑰂𑰡𑰿𑰟𑰿𑰨 (Bhaiksuki script)
• 𑀇𑀦𑁆𑀤𑁆𑀭 (Brahmi script)
• ဣန္ဒြ (Burmese script)
• ઇન્દ્ર (Gujarati script)
• ਇਨ੍ਦ੍ਰ (Gurmukhi script)
• 𑌇𑌨𑍍𑌦𑍍𑌰 (Grantha script)
• ꦆꦤ꧀ꦢꦿ (Javanese script)
• 𑂅𑂢𑂹𑂠𑂹𑂩 (Kaithi script)
• ಇನ್ದ್ರ (Kannada script)
• ឥន្ទ្រ (Khmer script)
• ອິນ຺ທ຺ຣ (Lao script)
• ഇന്ദ്ര (Malayalam script)
• ᡳᠨᡩᡵᠠ (Manchu script)
• 𑘂𑘡𑘿𑘟𑘿𑘨 (Modi script)
• ᠢᠨᢑᠷᠠ᠋ (Mongolian script)
• 𑦢𑧁𑧠𑦿𑧠𑧈 (Nandinagari script)
• 𑐂𑐣𑑂𑐡𑑂𑐬 (Newa script)
• ଇନ୍ଦ୍ର (Odia script)
• ꢄꢥ꣄ꢣ꣄ꢬ (Saurashtra script)
• 𑆅𑆤𑇀𑆢𑇀𑆫 (Sharada script)
• 𑖂𑖡𑖿𑖟𑖿𑖨 (Siddham script)
• ඉන්‍ද්‍ර (Sinhalese script)
• 𑩐𑩑𑩯 𑪙𑩭 𑪙𑩼 (Soyombo script)
• 𑚂𑚝𑚶𑚛𑚶𑚤 (Takri script)
• இந்த்³ர (Tamil script)
• ఇన్ద్ర (Telugu script)
• อินฺทฺร (Thai script)
• ཨི་ནྡྲ (Tibetan script)
• 𑒃𑒢𑓂𑒠𑓂𑒩 (Tirhuta script)
• 𑨀𑨁𑨝𑩇𑨛𑩇𑨫 (Zanabazar Square script)

Etymology

From Proto-Indo-Iranian *índras. Cognate with Avestan 𐬌𐬧𐬛𐬭𐬀 (iṇdra, name of a daeva). Related to Kamkata-viri Indrë, and Prasuni Indr.

The further etymology is uncertain, with two theories about its origin:

• One possibility is conception as a derivative of Proto-Indo-European *h₃eyd- (“to swell”) with nasal infix, thus *(H)i-n-d-rá-s (“strong”) individualized into "the strong one" and underwent a secondary accent shift. In this case इन्द्र (indra) could be cognate with Serbo-Croatian jedar (“strong”).

• Alternatively from the BMAC substrate. Maybe related to Proto-Circassian *yənə-ø-ra ‘huge-be-ger’, cf. Abkhaz a-ynar, the Nart god of the forge.

Pronunciation

• (Vedic) IPA^(key): /ín.dɾɐ/
• (Classical Sanskrit) IPA^(key): /in̪.d̪ɾɐ/

Proper noun

इन्द्र • (índra) stem, m

1. Indra
   • c. 1500 BCE – 1000 BCE, Ṛgveda 2.12.3:

     यो ह॒त्वाहि॒मरि॑णात्स॒प्त सिन्धू॒न्यो गा उ॒दाज॑दप॒धा व॒लस्य॑ ।
     यो अश्म॑नोर॒न्तर॒ग्निं ज॒जान॑ सं॒वृक्स॒मत्सु॒ स ज॑नास॒ इन्द्रः॑ ॥

     yó hatvā́himáriṇātsaptá síndhūnyó gā́ udā́jadapadhā́ valásya.
     yó áśmanorantáragníṃ jajā́na saṃvṛ́ksamátsu sá janāsa índraḥ.

     He who slew the Dragon, freed the Seven Rivers [from captivity], and drove the cows [from captivity] forth from the cave of Vala,
     he who begat fire between two stones, he who overpowers warriors in battle, he, O folks, is Indra.

Declension

Masculine a-stem declension of इन्द्र

	singular	dual	plural
nominative	इन्द्रः (índraḥ)	इन्द्रौ (índrau) इन्द्रा¹ (índrā¹)	इन्द्राः (índrāḥ) इन्द्रासः¹ (índrāsaḥ¹)
accusative	इन्द्रम् (índram)	इन्द्रौ (índrau) इन्द्रा¹ (índrā¹)	इन्द्रान् (índrān)
instrumental	इन्द्रेण (índreṇa)	इन्द्राभ्याम् (índrābhyām)	इन्द्रैः (índraiḥ) इन्द्रेभिः¹ (índrebhiḥ¹)
dative	इन्द्राय (índrāya)	इन्द्राभ्याम् (índrābhyām)	इन्द्रेभ्यः (índrebhyaḥ)
ablative	इन्द्रात् (índrāt)	इन्द्राभ्याम् (índrābhyām)	इन्द्रेभ्यः (índrebhyaḥ)
genitive	इन्द्रस्य (índrasya)	इन्द्रयोः (índrayoḥ)	इन्द्राणाम् (índrāṇām)
locative	इन्द्रे (índre)	इन्द्रयोः (índrayoḥ)	इन्द्रेषु (índreṣu)
vocative	इन्द्र (índra)	इन्द्रौ (índrau) इन्द्रा¹ (índrā¹)	इन्द्राः (índrāḥ) इन्द्रासः¹ (índrāsaḥ¹)

• ¹Vedic

Noun

इन्द्र • (índra) stem, m

1. the supreme being
2. a prince
3. best, excellent, the first, the chief (of any class of objects)
4. the twenty-sixth Yoga or division of a circle on the plane of the ecliptic
5. the Yoga star in the twenty-sixth nakshatra, γ Pegasi

Declension

Masculine a-stem declension of इन्द्र

	singular	dual	plural
nominative	इन्द्रः (índraḥ)	इन्द्रौ (índrau) इन्द्रा¹ (índrā¹)	इन्द्राः (índrāḥ) इन्द्रासः¹ (índrāsaḥ¹)
accusative	इन्द्रम् (índram)	इन्द्रौ (índrau) इन्द्रा¹ (índrā¹)	इन्द्रान् (índrān)
instrumental	इन्द्रेण (índreṇa)	इन्द्राभ्याम् (índrābhyām)	इन्द्रैः (índraiḥ) इन्द्रेभिः¹ (índrebhiḥ¹)
dative	इन्द्राय (índrāya)	इन्द्राभ्याम् (índrābhyām)	इन्द्रेभ्यः (índrebhyaḥ)
ablative	इन्द्रात् (índrāt)	इन्द्राभ्याम् (índrābhyām)	इन्द्रेभ्यः (índrebhyaḥ)
genitive	इन्द्रस्य (índrasya)	इन्द्रयोः (índrayoḥ)	इन्द्राणाम् (índrāṇām)
locative	इन्द्रे (índre)	इन्द्रयोः (índrayoḥ)	इन्द्रेषु (índreṣu)
vocative	इन्द्र (índra)	इन्द्रौ (índrau) इन्द्रा¹ (índrā¹)	इन्द्राः (índrāḥ) इन्द्रासः¹ (índrāsaḥ¹)

• ¹Vedic

Derived terms

• इन्द्रिय (indriya)
• इन्द्रागार (indrāgāra)

Descendants

• Dardic:
  • Kalasha:
    • Arabic script: اِن
    • Latin script: in
• Prakrit: 𑀇𑀁𑀤 (iṃda)
• Pali: 𑀇𑀦𑁆𑀤 (inda)
• Punjabi:

  Gurmukhi script: ਇੰਦਰ (indar), ਇੰਦ (inda)

  Shahmukhi script: اِندَر (īndar), اِند (īnd)

• → Old Javanese: indra
  • Javanese: ꦆꦤ꧀ꦢꦿ (Indra)
    • → Indonesian: Indra (semantic loan)
  • → Balinese: ᬇᬦ᭄ᬤ᭄ᬭ (Indra, indra)

Further reading

• Monier Williams (1899) “इन्द्र”, in A Sanskrit–English Dictionary, […], new edition, Oxford: At the Clarendon Press, →OCLC, page 166.