इन्द्र

See also: इन्दुर and इन्दिरा

Hindi

Etymology

Borrowed from Sanskrit इन्द्र (indra).

Proper noun

इन्द्र • (Indra) m (Urdu spelling اندر‏)

1. Indra, Hindu god of thunder

---

Sanskrit

Noun

इन्द्र • (Indra) m

1. Indra, god

Declension

Masculine a-stem declension of इन्द्र
Nom. sg.	इन्द्रः (indraḥ)
Gen. sg.	इन्द्रस्य (indrasya)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	इन्द्रः (indraḥ)	इन्द्रौ (indrau)	इन्द्राः (indrāḥ)
Vocative	इन्द्र (indra)	इन्द्रौ (indrau)	इन्द्राः (indrāḥ)
Accusative	इन्द्रम् (indram)	इन्द्रौ (indrau)	इन्द्रान् (indrān)
Instrumental	इन्द्रेन (indrena)	इन्द्राभ्याम् (indrābhyām)	इन्द्रैः (indraiḥ)
Dative	इन्द्राय (indrāya)	इन्द्राभ्याम् (indrābhyām)	इन्द्रेभ्यः (indrebhyaḥ)
Ablative	इन्द्रात् (indrāt)	इन्द्राभ्याम् (indrābhyām)	इन्द्रेभ्यः (indrebhyaḥ)
Genitive	इन्द्रस्य (indrasya)	इन्द्रयोः (indrayoḥ)	इन्द्रानाम् (indrānām)
Locative	इन्द्रे (indre)	इन्द्रयोः (indrayoḥ)	इन्द्रेषु (indreṣu)