इन्द्र

See also: इन्दुर and इन्दिरा

Hindi

Etymology

Borrowed from Sanskrit इन्द्र (índra).

Proper noun

इन्द्र • (Indra) m (Urdu spelling اندر‎)

1. Indra, Hindu god of thunder

---

Sanskrit

Etymology

From Proto-Indo-Aryan *Índras, from Proto-Indo-Iranian *Índras, possibly from the BMAC substrate. Cognate with Avestan 𐬌𐬧𐬛𐬭𐬀‎ (Iṇdra, “name of a daeva”).

Pronunciation

• (Vedic) IPA^(key): /ín̪.d̪ɽɐ/
• (Classical) IPA^(key): /ˈin̪.d̪ɽɐ/

Noun

इन्द्र • (índra) m

1. Indra

Declension

Masculine a-stem declension of इन्द्र (índra)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	इन्द्रः índraḥ	इन्द्रौ índrau	इन्द्राः / इन्द्रासः¹ índrāḥ / índrāsaḥ¹
Vocative	इन्द्र índra	इन्द्रौ índrau	इन्द्राः / इन्द्रासः¹ índrāḥ / índrāsaḥ¹
Accusative	इन्द्रम् índram	इन्द्रौ índrau	इन्द्रान् índrān
Instrumental	इन्द्रेण índreṇa	इन्द्राभ्याम् índrābhyām	इन्द्रैः / इन्द्रेभिः¹ índraiḥ / índrebhiḥ¹
Dative	इन्द्राय índrāya	इन्द्राभ्याम् índrābhyām	इन्द्रेभ्यः índrebhyaḥ
Ablative	इन्द्रात् índrāt	इन्द्राभ्याम् índrābhyām	इन्द्रेभ्यः índrebhyaḥ
Genitive	इन्द्रस्य índrasya	इन्द्रयोः índrayoḥ	इन्द्राणाम् índrāṇām
Locative	इन्द्रे índre	इन्द्रयोः índrayoḥ	इन्द्रेषु índreṣu
Notes	¹Vedic