कान्त
Sanskrit
Adjective
कान्त • (kānta)
Noun
कान्त • (kānta) stem, m
Declension
Masculine a-stem declension of कान्त | |||
---|---|---|---|
Nom. sg. | कान्तः (kāntaḥ) | ||
Gen. sg. | कान्तस्य (kāntasya) | ||
Singular | Dual | Plural | |
Nominative | कान्तः (kāntaḥ) | कान्तौ (kāntau) | कान्ताः (kāntāḥ) |
Vocative | कान्त (kānta) | कान्तौ (kāntau) | कान्ताः (kāntāḥ) |
Accusative | कान्तम् (kāntam) | कान्तौ (kāntau) | कान्तान् (kāntān) |
Instrumental | कान्तेन (kāntena) | कान्ताभ्याम् (kāntābhyām) | कान्तैः (kāntaiḥ) |
Dative | कान्ताय (kāntāya) | कान्ताभ्याम् (kāntābhyām) | कान्तेभ्यः (kāntebhyaḥ) |
Ablative | कान्तात् (kāntāt) | कान्ताभ्याम् (kāntābhyām) | कान्तेभ्यः (kāntebhyaḥ) |
Genitive | कान्तस्य (kāntasya) | कान्तयोः (kāntayoḥ) | कान्तानाम् (kāntānām) |
Locative | कान्ते (kānte) | कान्तयोः (kāntayoḥ) | कान्तेषु (kānteṣu) |
References
- Monier-Williams Sanskrit-English Dictionary, page 252