जम्भ

Sanskrit

Etymology

From Proto-Indo-Aryan *ȷ́ámbʰas, from Proto-Indo-Iranian *ȷ́ámbʰas, from Proto-Indo-European *ǵómbʰos (“tooth”).

Pronunciation

• (Vedic) IPA^(key): /d͡ʑɐ́m.bʱɐ/
• (Classical Sanskrit) IPA^(key): /ˈd͡ʑɐm.bʱɐ/

Noun

जम्भ • (jámbha) stem, m

1. tooth, eyetooth, tusk
2. swallowing
3. one who crushes or swallows (as a demon)
4. name of several demons (conquered by Vishnu, Krishna or Indra)
5. a leader of the demons in the war against the gods under Indra
6. Indra's thunderbolt
7. charm (?)
8. quiver
9. part, portion

Declension

Masculine a-stem declension of जम्भ (jámbha)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	जम्भः jámbhaḥ	जम्भौ / जम्भा¹ jámbhau / jámbhā¹	जम्भाः / जम्भासः¹ jámbhāḥ / jámbhāsaḥ¹
Vocative	जम्भ jámbha	जम्भौ / जम्भा¹ jámbhau / jámbhā¹	जम्भाः / जम्भासः¹ jámbhāḥ / jámbhāsaḥ¹
Accusative	जम्भम् jámbham	जम्भौ / जम्भा¹ jámbhau / jámbhā¹	जम्भान् jámbhān
Instrumental	जम्भेन jámbhena	जम्भाभ्याम् jámbhābhyām	जम्भैः / जम्भेभिः¹ jámbhaiḥ / jámbhebhiḥ¹
Dative	जम्भाय jámbhāya	जम्भाभ्याम् jámbhābhyām	जम्भेभ्यः jámbhebhyaḥ
Ablative	जम्भात् jámbhāt	जम्भाभ्याम् jámbhābhyām	जम्भेभ्यः jámbhebhyaḥ
Genitive	जम्भस्य jámbhasya	जम्भयोः jámbhayoḥ	जम्भानाम् jámbhānām
Locative	जम्भे jámbhe	जम्भयोः jámbhayoḥ	जम्भेषु jámbheṣu
Notes	¹Vedic

Descendants

• Hindi: जबड़ा (jabṛā)

References

• Monier Williams (1899) “जम्भ”, in A Sanskrit–English Dictionary, […], new edition, Oxford: At the Clarendon Press, →OCLC, page 0412.