दीन

See also: दिन

Hindi

Pronunciation

• (Delhi) IPA^(key): /d̪iːn/, [d̪ĩːn]

Etymology 1

From Arabic دِين (dīn).

Noun

दीन • (dīn) m (Urdu spelling دین)

1. faith, religion

   Synonyms: धर्म (dharm), मज़हब (mazhab)

Etymology 2

From Sanskrit दीन (dīna).

Adjective

दीन • (dīn) (Urdu spelling دین)

1. poor, needy

   Synonyms: ग़रीब (ġarīb), दरिद्र (daridra)

2. distressed, distraught

---

Sanskrit

Etymology

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Pronunciation

• (Vedic) IPA^(key): /diː.nɐ́/
• (Classical Sanskrit) IPA^(key): /ˈd̪iː.n̪ɐ/

Adjective

दीन • (dīná) stem

1. distressed, depressed; afflicted
2. miserable, wretched

Declension

Masculine a-stem declension of दीन
Nom. sg.	दीनः (dīnaḥ)
Gen. sg.	दीनस्य (dīnasya)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	दीनः (dīnaḥ)	दीनौ (dīnau)	दीनाः (dīnāḥ)
Vocative	दीन (dīna)	दीनौ (dīnau)	दीनाः (dīnāḥ)
Accusative	दीनम् (dīnam)	दीनौ (dīnau)	दीनान् (dīnān)
Instrumental	दीनेन (dīnena)	दीनाभ्याम् (dīnābhyām)	दीनैः (dīnaiḥ)
Dative	दीनाय (dīnāya)	दीनाभ्याम् (dīnābhyām)	दीनेभ्यः (dīnebhyaḥ)
Ablative	दीनात् (dīnāt)	दीनाभ्याम् (dīnābhyām)	दीनेभ्यः (dīnebhyaḥ)
Genitive	दीनस्य (dīnasya)	दीनयोः (dīnayoḥ)	दीनानाम् (dīnānām)
Locative	दीने (dīne)	दीनयोः (dīnayoḥ)	दीनेषु (dīneṣu)

Feminine ā-stem declension of दीन
Nom. sg.	दीना (dīnā)
Gen. sg.	दीनायाः (dīnāyāḥ)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	दीना (dīnā)	दीने (dīne)	दीनाः (dīnāḥ)
Vocative	दीने (dīne)	दीने (dīne)	दीनाः (dīnāḥ)
Accusative	दीनाम् (dīnām)	दीने (dīne)	दीनाः (dīnāḥ)
Instrumental	दीनया (dīnayā)	दीनाभ्याम् (dīnābhyām)	दीनाभिः (dīnābhiḥ)
Dative	दीनायै (dīnāyai)	दीनाभ्याम् (dīnābhyām)	दीनाभ्यः (dīnābhyaḥ)
Ablative	दीनायाः (dīnāyāḥ)	दीनाभ्याम् (dīnābhyām)	दीनाभ्यः (dīnābhyaḥ)
Genitive	दीनायाः (dīnāyāḥ)	दीनयोः (dīnayoḥ)	दीनानाम् (dīnānām)
Locative	दीनायाम् (dīnāyām)	दीनयोः (dīnayoḥ)	दीनासु (dīnāsu)

Neuter a-stem declension of दीन
Nom. sg.	दीनम् (dīnam)
Gen. sg.	दीनस्य (dīnasya)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	दीनम् (dīnam)	दीने (dīne)	दीनानि (dīnāni)
Vocative	दीन (dīna)	दीने (dīne)	दीनानि (dīnāni)
Accusative	दीनम् (dīnam)	दीने (dīne)	दीनानि (dīnāni)
Instrumental	दीनेन (dīnena)	दीनाभ्याम् (dīnābhyām)	दीनैः (dīnaiḥ)
Dative	दीनाय (dīnāya)	दीनाभ्याम् (dīnābhyām)	दीनेभ्यः (dīnebhyaḥ)
Ablative	दीनात् (dīnāt)	दीनाभ्याम् (dīnābhyām)	दीनेभ्यः (dīnebhyaḥ)
Genitive	दीनस्य (dīnasya)	दीनयोः (dīnayoḥ)	दीनानाम् (dīnānām)
Locative	दीने (dīne)	दीनयोः (dīnayoḥ)	दीनेषु (dīneṣu)

Derived terms

• दीनम् (dīnam, “sadly, miserably”)
• दीना (dīnā, “distress, wretchedness”)
• दीनता (dīnatā, “scarcity, weakness”)
• दीनदक्ष (dīnadakṣa, “of weak understanding”)
• दीनदीन (dīnadīna, “very wretched or miserable”)
• दीनचित्त (dīnacitta, “distressed in mind, dejected”)

Descendants

• → Balinese: ᬤᬷᬦ (dina)
• → Gujarati: દીન (dīn)
• → Hindi: दीन (dīn)

References

• Turner, Ralph Lilley (1969–1985) “dīná”, in A Comparative Dictionary of the Indo-Aryan Languages, London: Oxford University Press
• Monier Williams (1899) “दीन”, in A Sanskrit–English Dictionary, […], new edition, Oxford: At the Clarendon Press, →OCLC, page 480.