दुर्गति

Hindi

Etymology

Learned borrowing from Sanskrit दुर्गति (durgati).

Pronunciation

• (Delhi) IPA^(key): /d̪ʊɾ.ɡə.t̪iː/, [d̪ʊɾ.ɡɐ.t̪iː]

Noun

दुर्गति • (durgati) f

1. predicament
2. misery

   Synonyms: see Thesaurus:ग़रीबी

3. distress

Declension

Declension of दुर्गति (fem i-stem)

	singular	plural
direct	दुर्गति durgati	दुर्गतियाँ durgatiyā̃
oblique	दुर्गति durgati	दुर्गतियों durgatiyõ
vocative	दुर्गति durgati	दुर्गतियो durgatiyo

References

• Bahri, Caturvedi, Dasa-Hindi (2022) “दुर्गति”, in Digital Dictionaries of South India [Combined Hindi Dictionaries]

Marathi

Etymology

Learned borrowing from Sanskrit दुर्गति (durgati).

Pronunciation

• IPA^(key): /d̪uɾ.ɡə.t̪i/, [d̪uɾ.ɡə.t̪iː]

Noun

दुर्गति • (durgati) f

1. pickle, plight, predicament, trouble

References

• Berntsen Date, Molesworth, Tulpule/Feldhaus Vaze (2022) “दुर्गति”, in Digital Dictionaries of South India [Combined Marathi Dictionaries]

Nepali

Etymology

Learned borrowing from Sanskrit दुर्गति (durgati).

Pronunciation

• IPA^(key): [d̪urɡʌt̪i]
• Phonetic Devanagari: दुर्गति

Noun

दुर्गति • (durgati)

1. affliction, catastrophe
2. misery

Declension

Declension of दुर्गति
	Singular	Plural
nominative	दुर्गति [d̪urɡʌt̪i]	दुर्गतिहरू [d̪urɡʌt̪iɦʌɾu]
accusative	दुर्गतिलाई [d̪urɡʌt̪iläi]	दुर्गतिहरूलाई [d̪urɡʌt̪iɦʌɾuläi]
instrumental/ergative	दुर्गतिले [d̪urɡʌt̪ile]	दुर्गतिहरूले [d̪urɡʌt̪iɦʌɾule]
dative	दुर्गतिलाई [d̪urɡʌt̪iläi]	दुर्गतिहरूलाई [d̪urɡʌt̪iɦʌɾuläi]
ablative	दुर्गतिबाट [d̪urɡʌt̪ibäʈʌ]	दुर्गतिहरूबाट [d̪urɡʌt̪iɦʌɾubäʈʌ]
genitive	दुर्गतिको [d̪urɡʌt̪iko]	दुर्गतिहरूको [d̪urɡʌt̪iɦʌɾuko]
locative	दुर्गतिमा [d̪urɡʌt̪imä]	दुर्गतिहरूमा [d̪urɡʌt̪iɦʌɾumä]
Notes: -को (-ko) becomes: -का (-kā) when followed by a plural noun. -की (-kī) when followed by a feminine noun.

References

• Turner, Ralph Lilley (1931) “दुर्गति”, in A comparative and etymological dictionary of the Nepali language, London: K. Paul, Trench, Trubner

Sanskrit

Etymology

दुर् (dur) +‎ गति (gati).

Pronunciation

• (Vedic) IPA^(key): /duɾ.ɡɐ.ti/
• (Classical Sanskrit) IPA^(key): /ˈd̪uɾ.ɡɐ.t̪i/

Noun

दुर्गति • (durgati) stem, f

1. distress, misfortune
2. poverty

Declension

Feminine i-stem declension of दुर्गति (durgati)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	दुर्गतिः durgatiḥ	दुर्गती durgatī	दुर्गतयः durgatayaḥ
Vocative	दुर्गते durgate	दुर्गती durgatī	दुर्गतयः durgatayaḥ
Accusative	दुर्गतिम् durgatim	दुर्गती durgatī	दुर्गतीः durgatīḥ
Instrumental	दुर्गत्या / दुर्गती¹ durgatyā / durgatī¹	दुर्गतिभ्याम् durgatibhyām	दुर्गतिभिः durgatibhiḥ
Dative	दुर्गतये / दुर्गत्यै² / दुर्गती¹ durgataye / durgatyai² / durgatī¹	दुर्गतिभ्याम् durgatibhyām	दुर्गतिभ्यः durgatibhyaḥ
Ablative	दुर्गतेः / दुर्गत्याः² / दुर्गत्यै³ durgateḥ / durgatyāḥ² / durgatyai³	दुर्गतिभ्याम् durgatibhyām	दुर्गतिभ्यः durgatibhyaḥ
Genitive	दुर्गतेः / दुर्गत्याः² / दुर्गत्यै³ durgateḥ / durgatyāḥ² / durgatyai³	दुर्गत्योः durgatyoḥ	दुर्गतीनाम् durgatīnām
Locative	दुर्गतौ / दुर्गत्याम्² / दुर्गता¹ durgatau / durgatyām² / durgatā¹	दुर्गत्योः durgatyoḥ	दुर्गतिषु durgatiṣu
Notes	¹Vedic ²Later Sanskrit ³Brāhmaṇas

Descendants

→Tatsama:

• Hindi: दुर्गति (durgati)
• Marathi: दुर्गति (durgati)
• Nepali: दुर्गति (durgati)
• Tamil: துர்க்கதி (turkkati)

References

• Apte, Macdonell (2022) “दुर्गति”, in Digital Dictionaries of South India [Combined Sanskrit Dictionaries]