पवन

See also: पावनी

Hindi

Etymology

Borrowed from Sanskrit पवन (pávana).

Pronunciation

• (Delhi) IPA^(key): /pə.ʋən/, [pɐ.ʋɐ̃n]

Noun

पवन • (pavan) m (Urdu spelling پون)

1. air, breeze, wind

   (deprecated template usage) पवन-चक्की टूट गया है। ― pavan-cakkī ṭūṭ gayā hai. ― The windmill is broken.

Synonyms

• हवा (havā)
• वायु (vāyu)

References

• Platts, John T. (1884) “पवन”, in A dictionary of Urdu, classical Hindi, and English, London: W. H. Allen & Co.

---

Sanskrit

Noun

पवन • (pávana) stem, m

1. "purifier", wind or the god of wind, breeze, air
2. vital air, breath

Declension

Masculine a-stem declension of पवन
Nom. sg.	पवनः (pavanaḥ)
Gen. sg.	पवनस्य (pavanasya)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	पवनः (pavanaḥ)	पवनौ (pavanau)	पवनाः (pavanāḥ)
Vocative	पवन (pavana)	पवनौ (pavanau)	पवनाः (pavanāḥ)
Accusative	पवनम् (pavanam)	पवनौ (pavanau)	पवनान् (pavanān)
Instrumental	पवनेन (pavanena)	पवनाभ्याम् (pavanābhyām)	पवनैः (pavanaiḥ)
Dative	पवनाय (pavanāya)	पवनाभ्याम् (pavanābhyām)	पवनेभ्यः (pavanebhyaḥ)
Ablative	पवनात् (pavanāt)	पवनाभ्याम् (pavanābhyām)	पवनेभ्यः (pavanebhyaḥ)
Genitive	पवनस्य (pavanasya)	पवनयोः (pavanayoḥ)	पवनानाम् (pavanānām)
Locative	पवने (pavane)	पवनयोः (pavanayoḥ)	पवनेषु (pavaneṣu)

Descendants

• → Gujarati: પવન (pavan)
• → Hindi: पवन (pavan)
• → Malay: pawana
• → Tamil: பவனம் (pavaṉam), பவனன் (pavaṉaṉ)