ἱερεύω

Ancient Greek

Etymology

From ἱερός (hierós) +‎ -εύω (-eúō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hi.e.rěu̯.ɔː/ → /i.eˈre.βo/ → /i.eˈre.vo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hi.e.rěu̯.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)i.eˈre.wo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /i.eˈre.βo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /i.eˈre.vo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.eˈre.vo/

Verb

ἱερεύω • (hiereúō)

1. (religion) to slaughter (for sacrifice)

Conjugation

   Present: ἱερεύω, ἱερεύομαι (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἱερεύω	ἱερεύεις	ἱερεύει	ἱερεύετον	ἱερεύετον	ἱερεύομεν	ἱερεύετε	ἱερεύουσῐ(ν)
	subjunctive	ἱερεύω, ἱερεύωμῐ	ἱερεύῃς, ἱερεύῃσθᾰ	ἱερεύῃ, ἱερεύῃσῐ	ἱερεύητον	ἱερεύητον	ἱερεύωμεν	ἱερεύητε	ἱερεύωσῐ(ν)
	optative	ἱερεύοιμῐ	ἱερεύοισ(θᾰ)	ἱερεύοι	ἱερεύοιτον	ἱερευοίτην	ἱερεύοιμεν	ἱερεύοιτε	ἱερεύοιεν
	imperative		ἱέρευε	ἱερευέτω	ἱερεύετον	ἱερευέτων		ἱερεύετε	ἱερευόντων
middle/ passive	indicative	ἱερεύομαι	ἱερεύεαι	ἱερεύεται	ἱερεύεσθον	ἱερεύεσθον	ἱερευόμε(σ)θᾰ	ἱερεύεσθε	ἱερεύονται
	subjunctive	ἱερεύωμαι	ἱερεύηαι	ἱερεύηται	ἱερεύησθον	ἱερεύησθον	ἱερευώμε(σ)θᾰ	ἱερεύησθε	ἱερεύωνται
	optative	ἱερευοίμην	ἱερεύοιο	ἱερεύοιτο	ἱερεύοισθον	ἱερευοίσθην	ἱερευοίμε(σ)θᾰ	ἱερεύοισθε	ἱερευοίᾰτο
	imperative		ἱερεύεο	ἱερευέσθω	ἱερεύεσθον	ἱερευέσθων		ἱερεύεσθε	ἱερευέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἱερεύειν/ἱερευέμεν(αι)/ἱερευμέναι				ἱερεύεσθαι
participle	m	ἱερεύων				ἱερευόμενος
	f	ἱερεύουσᾰ				ἱερευομένη
	n	ἱερεῦον				ἱερευόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἱέρευον, ἱερευόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἱέρευον	ἱέρευες	ἱέρευε(ν)	ἱερεύετον	ἱερευέτην	ἱερεύομεν	ἱερεύετε	ἱέρευον
middle/ passive	indicative	ἱερευόμην	ἱερεύου	ἱερεύετο	ἱερεύεσθον	ἱερευέσθην	ἱερευόμε(σ)θᾰ	ἱερεύεσθε	ἱερεύοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἱερεύσω, ἱερεύσομαι, ἱερευθήσομαι (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἱερεύσω	ἱερεύσεις	ἱερεύσει	ἱερεύσετον	ἱερεύσετον	ἱερεύσομεν	ἱερεύσετε	ἱερεύσουσῐ(ν)
	optative	ἱερεύσοιμῐ	ἱερεύσοισ(θᾰ)	ἱερεύσοι	ἱερεύσοιτον	ἱερευσοίτην	ἱερεύσοιμεν	ἱερεύσοιτε	ἱερεύσοιεν
middle	indicative	ἱερεύσομαι	ἱερεύσεαι	ἱερεύσεται	ἱερεύσεσθον	ἱερεύσεσθον	ἱερευσόμε(σ)θᾰ	ἱερεύσεσθε	ἱερεύσονται
	optative	ἱερευσοίμην	ἱερεύσοιο	ἱερεύσοιτο	ἱερεύσοισθον	ἱερευσοίσθην	ἱερευσοίμε(σ)θᾰ	ἱερεύσοισθε	ἱερευσοίᾰτο
passive	indicative	ἱερευθήσομαι	ἱερευθήσῃ	ἱερευθήσεται	ἱερευθήσεσθον	ἱερευθήσεσθον	ἱερευθησόμε(σ)θᾰ	ἱερευθήσεσθε	ἱερευθήσονται
	optative	ἱερευθησοίμην	ἱερευθήσοιο	ἱερευθήσοιτο	ἱερευθήσοισθον	ἱερευθησοίσθην	ἱερευθησοίμε(σ)θᾰ	ἱερευθήσοισθε	ἱερευθησοίᾰτο
		active			middle		passive
infinitive		ἱερεύσειν/ἱερευσέμεν(αι)/ἱερευσμέναι			ἱερεύσεσθαι		ἱερευθήσεσθαι
participle	m	ἱερεύσων			ἱερευσόμενος		ἱερευθησόμενος
	f	ἱερεύσουσᾰ			ἱερευσομένη		ἱερευθησομένη
	n	ἱερεῦσον			ἱερευσόμενον		ἱερευθησόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἱέρευσᾰ, ἱερευσᾰ́μην, ἱερεύθην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἱέρευσᾰ	ἱέρευσᾰς	ἱέρευσε(ν)	ἱερεύσᾰτον	ἱερευσᾰ́την	ἱερεύσᾰμεν	ἱερεύσᾰτε	ἱέρευσᾰν
	subjunctive	ἱερεύσω, ἱερεύσωμῐ	ἱερεύσῃς, ἱερεύσῃσθᾰ	ἱερεύσῃ, ἱερεύσῃσῐ	ἱερεύσητον	ἱερεύσητον	ἱερεύσωμεν	ἱερεύσητε	ἱερεύσωσῐ(ν)
	optative	ἱερεύσαιμῐ	ἱερεύσαις, ἱερεύσαισθᾰ, ἱερεύσειᾰς	ἱερεύσειε(ν), ἱερεύσαι	ἱερευσεῖτον	ἱερευσείτην	ἱερευσεῖμεν	ἱερευσεῖτε	ἱερευσεῖεν
	imperative		ἱέρευσον	ἱερευσᾰ́τω	ἱερεύσᾰτον	ἱερευσᾰ́των		ἱερεύσᾰτε	ἱερευσᾰ́ντων
middle	indicative	ἱερευσᾰ́μην	ἱερεύσᾰο	ἱερεύσᾰτο	ἱερεύσᾰσθον	ἱερευσᾰ́σθην	ἱερευσᾰ́με(σ)θᾰ	ἱερεύσᾰσθε	ἱερεύσᾰντο
	subjunctive	ἱερεύσωμαι	ἱερεύσηαι	ἱερεύσηται	ἱερεύσησθον	ἱερεύσησθον	ἱερευσώμε(σ)θᾰ	ἱερεύσησθε	ἱερεύσωνται
	optative	ἱερευσαίμην	ἱερεύσαιο	ἱερεύσαιτο	ἱερεύσαισθον	ἱερευσαίσθην	ἱερευσαίμε(σ)θᾰ	ἱερεύσαισθε	ἱερευσαίᾰτο
	imperative		ἱέρευσαι	ἱερευσᾰ́σθω	ἱερεύσᾰσθον	ἱερευσᾰ́σθων		ἱερεύσᾰσθε	ἱερευσᾰ́σθων
passive	indicative	ἱερεύθην	ἱερεύθης	ἱερεύθη	ἱερεύθητον	ἱερευθήτην	ἱερεύθημεν	ἱερεύθητε	ἱερεύθησᾰν, ἱέρευθεν
	subjunctive	ἱερευθῶ	ἱερευθῇς	ἱερευθῇ	ἱερευθῆτον	ἱερευθῆτον	ἱερευθῶμεν	ἱερευθῆτε	ἱερευθῶσῐ(ν)
	optative	ἱερευθείην	ἱερευθείης	ἱερευθείη	ἱερευθεῖτον, ἱερευθείητον	ἱερευθείτην, ἱερευθειήτην	ἱερευθεῖμεν, ἱερευθείημεν	ἱερευθεῖτε, ἱερευθείητε	ἱερεύθειεν, ἱερευθείησᾰν
	imperative		ἱερεύθητῐ	ἱερευθήτω	ἱερεύθητον	ἱερευθήτων		ἱερεύθητε	ἱερευθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἱερεῦσαι/ἱερευσᾰ́μεν/ἱερευσᾰμέναι			ἱερεύσᾰσθαι		ἱερευθῆναι/ἱερευθήμεναι
participle	m	ἱερεύσᾱς			ἱερευσᾰ́μενος		ἱερευθείς
	f	ἱερεύσᾱσᾰ			ἱερευσᾰμένη		ἱερευθεῖσᾰ
	n	ἱερεῦσᾰν			ἱερευσᾰ́μενον		ἱερευθέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• “ἱερεύω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• ἱερεύω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἱερεύω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “ἱερεύω”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011
• “ἱερεύω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press