ἱστορικός

See also: ιστορικός

Ancient Greek

Ὁ ἱστορικὸς Θουκυδίδης καλούμενος. (Ho historikòs Thoukudídēs kaloúmenos.)

Etymology

From ῐ̔στορῐ́ᾱ (historíā, “inquiry”) +‎ -ῐκός (-ikós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /his.to.ri.kós/ → /is.to.riˈkos/ → /is.to.riˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /his.to.ri.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)is.to.riˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /is.to.riˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /is.to.riˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /is.to.riˈkos/

Adjective

ῐ̔στορῐκός • (historikós) m (feminine ῐ̔στορῐκή, neuter ῐ̔στορῐκόν); first/second declension

1. exact, precise, scientific
2. belonging or pertaining to history, historical

Inflection

First and second declension of ῐ̔στορῐκός; ῐ̔στορῐκή; ῐ̔στορῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ῐ̔στορῐκός historikós	ῐ̔στορῐκή historikḗ	ῐ̔στορῐκόν historikón		ῐ̔στορῐκώ historikṓ	ῐ̔στορῐκᾱ́ historikā́	ῐ̔στορῐκώ historikṓ		ῐ̔στορῐκοί historikoí	ῐ̔στορῐκαί historikaí	ῐ̔στορῐκᾰ́ historiká
Genitive		ῐ̔στορῐκοῦ historikoû	ῐ̔στορῐκῆς historikês	ῐ̔στορῐκοῦ historikoû		ῐ̔στορῐκοῖν historikoîn	ῐ̔στορῐκαῖν historikaîn	ῐ̔στορῐκοῖν historikoîn		ῐ̔στορῐκῶν historikôn	ῐ̔στορῐκῶν historikôn	ῐ̔στορῐκῶν historikôn
Dative		ῐ̔στορῐκῷ historikôi	ῐ̔στορῐκῇ historikêi	ῐ̔στορῐκῷ historikôi		ῐ̔στορῐκοῖν historikoîn	ῐ̔στορῐκαῖν historikaîn	ῐ̔στορῐκοῖν historikoîn		ῐ̔στορῐκοῖς historikoîs	ῐ̔στορῐκαῖς historikaîs	ῐ̔στορῐκοῖς historikoîs
Accusative		ῐ̔στορῐκόν historikón	ῐ̔στορῐκήν historikḗn	ῐ̔στορῐκόν historikón		ῐ̔στορῐκώ historikṓ	ῐ̔στορῐκᾱ́ historikā́	ῐ̔στορῐκώ historikṓ		ῐ̔στορῐκούς historikoús	ῐ̔στορῐκᾱ́ς historikā́s	ῐ̔στορῐκᾰ́ historiká
Vocative		ῐ̔στορῐκέ historiké	ῐ̔στορῐκή historikḗ	ῐ̔στορῐκόν historikón		ῐ̔στορῐκώ historikṓ	ῐ̔στορῐκᾱ́ historikā́	ῐ̔στορῐκώ historikṓ		ῐ̔στορῐκοί historikoí	ῐ̔στορῐκαί historikaí	ῐ̔στορῐκᾰ́ historiká
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ῐ̔στορῐκῶς historikôs				ῐ̔στορῐκώτερος historikṓteros				ῐ̔στορῐκώτᾰτος historikṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Noun

ῐ̔στορῐκός • (historikós) m (genitive ῐ̔στορῐκοῦ); second declension

1. historian

Inflection

Second declension of ὁ ῐ̔στορῐκός; τοῦ ῐ̔στορῐκοῦ (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ ῐ̔στορῐκός ho historikós	τὼ ῐ̔στορῐκώ tṑ historikṓ	οἱ ῐ̔στορῐκοί hoi historikoí
Genitive	τοῦ ῐ̔στορῐκοῦ toû historikoû	τοῖν ῐ̔στορῐκοῖν toîn historikoîn	τῶν ῐ̔στορῐκῶν tôn historikôn
Dative	τῷ ῐ̔στορῐκῷ tôi historikôi	τοῖν ῐ̔στορῐκοῖν toîn historikoîn	τοῖς ῐ̔στορῐκοῖς toîs historikoîs
Accusative	τὸν ῐ̔στορῐκόν tòn historikón	τὼ ῐ̔στορῐκώ tṑ historikṓ	τοὺς ῐ̔στορῐκούς toùs historikoús
Vocative	ῐ̔στορῐκέ historiké	ῐ̔στορῐκώ historikṓ	ῐ̔στορῐκοί historikoí
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

• “ἱστορικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἱστορικός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• ἱστορικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette