ὄσσα

See also: Ὄσσα and ὅσσα

Ancient Greek

Alternative forms

• ὄττα (ótta) — Attic

Etymology

From the Proto-Hellenic *woťťa, the root of *wokʷs (ὄψ (óps); from Proto-Indo-European *wekʷ-, whence Latin vox) + the nominal feminine suffix *-ya.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ós.sa/ → /ˈos.sa/ → /ˈo.sa/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ós.sa/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈos.sa/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈos.sa/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈos.sa/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈo.sa/

Noun

ὄσσᾰ • (óssa) f (genitive ὄσσης); first declension

1. a rumour, which, from its origin being unknown, was held divine
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 1.280–283:

     νῆ’ ἄρσας ἐρέτῃσιν ἐείκοσιν, ἥ τις ἀρίστη,
     ἔρχεο πευσόμενος πατρὸς δὴν οἰχομένοιο,
     ἤν τίς τοι εἴπῃσι βροτῶν, ἢ ὄσσαν ἀκούσῃς
     ἐκ Διός, ἥ τε μάλιστα φέρει κλέος ἀνθρώποισι.

     nê’ ársas erétēisin eeíkosin, hḗ tis arístē,
     érkheo peusómenos patròs dḕn oikhoménoio,
     ḗn tís toi eípēisi brotôn, ḕ óssan akoúsēis
     ek Diós, hḗ te málista phérei kléos anthrṓpoisi.

   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 2.214–217:

     εἶμι γὰρ ἐς Σπάρτην τε καὶ ἐς Πύλον ἠμαθόεντα
     νόστον πευσόμενος πατρὸς δὴν οἰχομένοιο,
     ἤν τίς μοι εἴπῃσι βροτῶν ἢ ὄσσαν ἀκούσω
     ἐκ Διός, ἥ τε μάλιστα φέρει κλέος ἀνθρώποισιν:

     eîmi gàr es Spártēn te kaì es Púlon ēmathóenta
     nóston peusómenos patròs dḕn oikhoménoio,
     ḗn tís moi eípēisi brotôn ḕ óssan akoúsō
     ek Diós, hḗ te málista phérei kléos anthrṓpoisin:

   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 2.91–94:

     ὣς τῶν ἔθνεα πολλὰ νεῶν ἄπο καὶ κλισιάων
     ἠϊόνος προπάροιθε βαθείης ἐστιχόωντο
     ἰλαδὸν εἰς ἀγορήν: μετὰ δέ σφισιν ὄσσα δεδήει
     ὀτρύνουσ’ ἰέναι Διὸς ἄγγελος: οἳ δ’ ἀγέροντο.

     hṑs tôn éthnea pollà neôn ápo kaì klisiáōn
     ēïónos propároithe batheíēs estikhóōnto
     iladòn eis agorḗn: metà dé sphisin óssa dedḗei
     otrúnous’ iénai Diòs ángelos: hoì d’ agéronto.

   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 24.412–414:

     ὣς οἱ μὲν περὶ δεῖπνον ἐνὶ μεγάροισι πένοντο:
     Ὄσσα δ’ ἄρ’ ἄγγελος ὦκα κατὰ πτόλιν ᾤχετο πάντη,
     μνηστήρων στυγερὸν θάνατον καὶ κῆρ’ ἐνέπουσα.

     hṑs hoi mèn perì deîpnon enì megároisi pénonto:
     Óssa d’ ár’ ángelos ôka katà ptólin ṓikheto pántē,
     mnēstḗrōn stugeròn thánaton kaì kêr’ enépousa.

2. (generally) voice, of the Muses; also, of a bull
   • 750 BCE – 650 BCE, Hesiod, Theogony 9–10:

     ἔνθεν ἀπορνύμεναι, κεκαλυμμέναι ἠέρι πολλῇ,
     ἐννύχιαι στεῖχον περικαλλέα ὄσσαν ἱεῖσαι, […]

     énthen apornúmenai, kekalumménai ēéri pollêi,
     ennúkhiai steîkhon perikalléa óssan hieîsai, […]

   • 750 BCE – 650 BCE, Hesiod, Theogony 43–46:

     […] αἳ δ’ ἄμβροτον ὄσσαν ἱεῖσαι
     θεῶν γένος αἰδοῖον πρῶτον κλείουσιν ἀοιδῇ
     ἐξ ἀρχῆς, οὓς Γαῖα καὶ Οὐρανὸς εὐρὺς ἔτικτεν,
     οἵ τ’ ἐκ τῶν ἐγένοντο θεοί, δωτῆρες ἐάων.

     […] haì d’ ámbroton óssan hieîsai
     theôn génos aidoîon prôton kleíousin aoidêi
     ex arkhês, hoùs Gaîa kaì Ouranòs eurùs étikten,
     hoí t’ ek tôn egénonto theoí, dōtêres eáōn.

   • 750 BCE – 650 BCE, Hesiod, Theogony 65–67:

     […] ἐρατὴν δὲ διὰ στόμα ὄσσαν ἱεῖσαι
     μέλπονται πάντων τε νόμους καὶ ἤθεα κεδνὰ
     ἀθανάτων κλείουσιν, ἐπήρατον ὄσσαν ἱεῖσαι.

     […] eratḕn dè dià stóma óssan hieîsai
     mélpontai pántōn te nómous kaì ḗthea kednà
     athanátōn kleíousin, epḗraton óssan hieîsai.

   • 750 BCE – 650 BCE, Hesiod, Theogony 830–835:

     […] ἄλλοτε μὲν γὰρ
     φθέγγονθ’ ὥστε θεοῖσι συνιέμεν, ἄλλοτε δ’ αὖτε
     ταύρου ἐριβρύχεω, μένος ἀσχέτου, ὄσσαν ἀγαύρου,
     ἄλλοτε δ’ αὖτε λέοντος ἀναιδέα θυμὸν ἔχοντος,
     ἄλλοτε δ’ αὖ σκυλάκεσσιν ἐοικότα, θαύματ’ ἀκοῦσαι,
     ἄλλοτε δ’ αὖ ῥοίζεσχ’, ὑπὸ δ’ ἤχεεν οὔρεα μακρά.

     […] állote mèn gàr
     phthéngonth’ hṓste theoîsi suniémen, állote d’ aûte
     taúrou eribrúkheō, ménos askhétou, óssan agaúrou,
     állote d’ aûte léontos anaidéa thumòn ékhontos,
     állote d’ aû skulákessin eoikóta, thaúmat’ akoûsai,
     állote d’ aû rhoízeskh’, hupò d’ ḗkheen oúrea makrá.

3. (more generally) sound, of the lyre; din of battle
   • h.Merc. 443
   • 750 BCE – 650 BCE, Hesiod, Theogony 700–703:

     […] εἴσατο δ’ ἄντα
     ὀφθαλμοῖσιν ἰδεῖν ἠδ’ οὔασι ὄσσαν ἀκοῦσαι
     αὔτως, ὡς εἰ Γαῖα καὶ Οὐρανὸς εὐρὺς ὕπερθε
     πίλνατο· […]

     […] eísato d’ ánta
     ophthalmoîsin ideîn ēd’ oúasi óssan akoûsai
     aútōs, hōs ei Gaîa kaì Ouranòs eurùs húperthe
     pílnato; […]

4. (rare in prose) ominous voice or sound, prophecy, warning
   • 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Olympian Ode 6.61–62:

     […] ἀντεφθέγξατο δ’ ἀρτιεπὴς
     πατρία ὄσσα, μετάλλασέν τέ νιν: […]

     […] antephthénxato d’ artiepḕs
     patría óssa, metállasén té nin: […]

   • 300 BCE – 250 BCE, Apollonius of Rhodes, Argonautica 1.1086–1087:

     […] συνέηκε δὲ Μόψος
     ἀκταίης ὄρνιθος ἐναίσιμον ὄσσαν ἀκούσας.

     […] sunéēke dè Mópsos
     aktaíēs órnithos enaísimon óssan akoúsas.

   • 428 BCE – 347 BCE, Plato, Laws 800c:

     ἱεροῖς, ὑὸς ἢ καὶ ἀδελφός, βλασφημοῖ πᾶσαν βλασφημίαν, ἆρ’ οὐκ, ἂν φαῖμεν, ἀθυμίαν καὶ κακὴν ὄτταν καὶ μαντείαν πατρὶ καὶ τοῖς ἄλλοις ἂν οἰκείοις φθέγγοιτο ἐντιθείς;

     hieroîs, huòs ḕ kaì adelphós, blasphēmoî pâsan blasphēmían, âr’ ouk, àn phaîmen, athumían kaì kakḕn óttan kaì manteían patrì kaì toîs állois àn oikeíois phthéngoito entitheís?

   • 175 CE – 235 CE, Claudius Aelianus, On the Nature of Animals 12.1:

     καὶ χαίρουσιν οἱ θύσαντες, καὶ τὴν τούτων δαῖτα πιστεύουσιν εἶναί σφισιν ὄτταν ἀγαθήν, καὶ λέγουσιν ἵλεων εἶναι τὸν θεόν, διότι οἱ ἰχθύες ἐνεπλήσθησαν τῶν κρεῶν.

     kaì khaírousin hoi thúsantes, kaì tḕn toútōn daîta pisteúousin eînaí sphisin óttan agathḗn, kaì légousin híleōn eînai tòn theón, dióti hoi ikhthúes eneplḗsthēsan tôn kreôn.

   • 234 CE – 305 CE, Porphyry, On Abstinence 2.53:

     δι’ ὀνειράτων καὶ συμβόλων καὶ δι’ ὄττης

     di’ oneirátōn kaì sumbólōn kaì di’ óttēs

Declension

First declension of ἡ ὄσσᾰ; τῆς ὄσσης (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ ὄσσᾰ hē óssa	τὼ ὄσσᾱ tṑ óssā	αἱ ὄσσαι hai óssai
Genitive	τῆς ὄσσης tês óssēs	τοῖν ὄσσαιν toîn óssain	τῶν ὀσσῶν tôn ossôn
Dative	τῇ ὄσσῃ têi óssēi	τοῖν ὄσσαιν toîn óssain	ταῖς ὄσσαις taîs óssais
Accusative	τὴν ὄσσᾰν tḕn óssan	τὼ ὄσσᾱ tṑ óssā	τᾱ̀ς ὄσσᾱς tā̀s óssās
Vocative	ὄσσᾰ óssa	ὄσσᾱ óssā	ὄσσαι óssai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• ὀττεύομαι (otteúomai)

References

• “ὄσσᾰ”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ὄσσα”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “ὄσσα”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• ὄσσα in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ὄσσα in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “ὄσσα”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter