matronatus
Latin
Etymology
From mātrōna (“married woman, matron”), from māter (“mother; matron”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): /maː.troːˈnaː.tus/, [mäːt̪roːˈnäːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ma.troˈna.tus/, [mät̪roˈnäːt̪us]
Noun
mātrōnātus m (genitive mātrōnātūs); fourth declension
Declension
Fourth-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | mātrōnātus | mātrōnātūs |
Genitive | mātrōnātūs | mātrōnātuum |
Dative | mātrōnātuī | mātrōnātibus |
Accusative | mātrōnātum | mātrōnātūs |
Ablative | mātrōnātū | mātrōnātibus |
Vocative | mātrōnātus | mātrōnātūs |
Related terms
References
- “matronatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- matronatus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- matronatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.