bevochtigen

Dutch

Etymology

From be- +‎ vochtigen. Replaced older bevochten, influenced by vochtig.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈvɔxtəɣə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧voch‧ti‧gen

Verb

bevochtigen

1. (transitive) to wet, to dampen
2. (transitive) to moisturize

Inflection

Conjugation of bevochtigen (weak, prefixed)
infinitive	bevochtigen
past singular	bevochtigde
past participle	bevochtigd
infinitive	bevochtigen
gerund	bevochtigen n
	present tense	past tense
1st person singular	bevochtig	bevochtigde
2nd person sing. (jij)	bevochtigt, bevochtig2	bevochtigde
2nd person sing. (u)	bevochtigt	bevochtigde
2nd person sing. (gij)	bevochtigt	bevochtigde
3rd person singular	bevochtigt	bevochtigde
plural	bevochtigen	bevochtigden
subjunctive sing.1	bevochtige	bevochtigde
subjunctive plur.1	bevochtigen	bevochtigden
imperative sing.	bevochtig
imperative plur.1	bevochtigt
participles	bevochtigend	bevochtigd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• bevochtiging