sladaigh

Irish

Etymology 1

From slad +‎ -igh (verbal suffix).

Verb

sladaigh (present analytic sladaíonn, future analytic sladóidh, verbal noun sladú, past participle sladaithe)

1. (transitive, intransitive) Alternative form of slad (“plunder, pillage, loot; devastate, destroy”)

Conjugation

conjugation of sladaigh (second conjugation)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	sladaím	sladaíonn tú; sladaír†	sladaíonn sé, sí	sladaímid; sladaíonn muid	sladaíonn sibh	sladaíonn siad; sladaíd†	a shladaíonn; a shladaíos / a sladaíonn*	sladaítear
	past	shladaigh mé; shladaíos	shladaigh tú; shladaís	shladaigh sé, sí	shladaíomar; shladaigh muid	shladaigh sibh; shladaíobhair	shladaigh siad; shladaíodar	a shladaigh / ar shladaigh*	sladaíodh
	past habitual	shladaínn / sladaínn‡‡	shladaíteá / sladaíteᇇ	shladaíodh sé, sí / sladaíodh sé, s퇇	shladaímis; shladaíodh muid / sladaímis‡‡; sladaíodh muid‡‡	shladaíodh sibh / sladaíodh sibh‡‡	shladaídís; shladaíodh siad / sladaídís‡‡; sladaíodh siad‡‡	a shladaíodh / a sladaíodh*	shladaítí / sladaít퇇
future		sladóidh mé; sladód; sladóchaidh mé†	sladóidh tú; sladóir†; sladóchaidh tú†	sladóidh sé, sí; sladóchaidh sé, sí†	sladóimid; sladóidh muid; sladóchaimid†; sladóchaidh muid†	sladóidh sibh; sladóchaidh sibh†	sladóidh siad; sladóid†; sladóchaidh siad†	a shladóidh; a shladós; a shladóchaidh†; a shladóchas† / a sladóidh*; a sladóchaidh*†	sladófar; sladóchar†
conditional		shladóinn; shladóchainn† / sladóinn‡‡; sladóchainn†‡‡	shladófá; shladóchthᆠ/ sladófᇇ; sladóchthᆇ‡	shladódh sé, sí; shladóchadh sé, s토/ sladódh sé, s퇇; sladóchadh sé, s톇‡	shladóimis; shladódh muid; shladóchaimis†; shladóchadh muid† / sladóimis‡‡; sladódh muid‡‡; sladóchaimis†‡‡; sladóchadh muid†‡‡	shladódh sibh; shladóchadh sibh† / sladódh sibh‡‡; sladóchadh sibh†‡‡	shladóidís; shladódh siad; shladóchadh siad† / sladóidís‡‡; sladódh siad‡‡; sladóchadh siad†‡‡	a shladódh; a shladóchadh† / a sladódh*; a sladóchadh*†	shladófaí; shladóchtha토/ sladófa퇇; sladóchtha톇‡
subjunctive	present	go sladaí mé; go sladaíod†	go sladaí tú; go sladaír†	go sladaí sé, sí	go sladaímid; go sladaí muid	go sladaí sibh	go sladaí siad; go sladaíd†	—	go sladaítear
	past	dá sladaínn	dá sladaíteá	dá sladaíodh sé, sí	dá sladaímis; dá sladaíodh muid	dá sladaíodh sibh	dá sladaídís; dá sladaíodh siad	—	dá sladaítí
imperative		sladaím	sladaigh	sladaíodh sé, sí	sladaímis	sladaígí; sladaídh†	sladaídís	—	sladaítear
verbal noun		sladú
past participle		sladaithe

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Etymology 2

Adjective

sladaigh

1. genitive/vocative singular masculine of sladach (“plundering, pillaging, looting; devastating, destructive”)

Mutation

Irish mutation
Radical	Lenition	Eclipsis
sladaigh	shladaigh after an, tsladaigh	not applicable
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

Further reading

• Ó Dónaill, Niall (1977) “sladaigh”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN