turuncu

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish ترنجی (türünci, turuncu), from Persian ترنجی (turunjī).

Pronunciation

• IPA^(key): /tuˈɾund͡ʒu/
• Hyphenation: tu‧run‧cu

Noun

turuncu

1. the color orange

Adjective

turuncu

1. orange

See also

Colors in Turkish · renkler (layout · text)

beyaz, ak	gri, boz	siyah, kara
kırmızı, kızıl; al	turuncu; kahverengi, konur, boz	sarı; bej
limon çürüğü	yeşil	nane yeşili
camgöbeği; turkuaz	gök, mavi	lacivert
eflatun; mor	pembe; mor	yavruağzı