ergerlijk

Dutch

Etymology

From ergeren (“to annoy”) +‎ -lijk.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɛr.ɣər.lək/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: er‧ger‧lijk

Adjective

ergerlijk (comparative ergerlijker, superlative ergerlijkst)

1. annoying, disturbing

Inflection

Declension of ergerlijk
uninflected	ergerlijk
inflected	ergerlijke
comparative	ergerlijker
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		ergerlijk	ergerlijker	het ergerlijkst het ergerlijkste
indefinite	m./f. sing.	ergerlijke	ergerlijkere	ergerlijkste
	n. sing.	ergerlijk	ergerlijker	ergerlijkste
	plural	ergerlijke	ergerlijkere	ergerlijkste
definite		ergerlijke	ergerlijkere	ergerlijkste
partitive		ergerlijks	ergerlijkers	—

Related terms

• ergernis

Descendants

• Negerhollands: ergerlik
• Petjo: ergerlijk