dierentuin

Dutch

Etymology

From dier (“animal”) +‎ -en- +‎ tuin (“garden”). Cf. German Tiergarten, English zoological garden.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdiː.rə(n)ˌtœy̯n/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: die‧ren‧tuin

Noun

dierentuin m (plural dierentuinen, diminutive dierentuintje n)

1. zoo [from early 19th c.]

   Een gevaarlijk roofdier is ontsnapt uit de dierentuin.

   A dangerous predator has escaped from the zoo.

   Synonyms: diergaarde, dierenpark, dierenperk

Derived terms

• dierentuindier

Descendants

• Afrikaans: dieretuin
• → Indonesian: kebun binatang (calque)
• → Malay: taman haiwan (calque)
• → Papiamentu: dierentuin
• → West Frisian: dieretún (calque)

See also

• beestenspel

Anagrams

• tuinierden, tuinierend