omkleden

Dutch

Etymology 1

From om +‎ kleden.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɔmˌkleːdə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: om‧kle‧den

Verb

omkleden

1. (reflexive) to get changed, to change clothes, to reclothe

   Zij kleedden zich om in de kleedkamers.

   They got changed in the changing rooms.

Inflection

Conjugation of omkleden (weak, separable)
infinitive	omkleden
past singular	kleedde om
past participle	omgekleed
infinitive	omkleden
gerund	omkleden n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	kleed om	kleedde om	omkleed	omkleedde
2nd person sing. (jij)	kleedt om, kleed om2	kleedde om	omkleedt	omkleedde
2nd person sing. (u)	kleedt om	kleedde om	omkleedt	omkleedde
2nd person sing. (gij)	kleedt om	kleedde om	omkleedt	omkleedde
3rd person singular	kleedt om	kleedde om	omkleedt	omkleedde
plural	kleden om	kleedden om	omkleden	omkleedden
subjunctive sing.1	klede om	kleedde om	omklede	omkleedde
subjunctive plur.1	kleden om	kleedden om	omkleden	omkleedden
imperative sing.	kleed om
imperative plur.1	kleedt om
participles	omkledend	omgekleed
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Etymology 2

From om- +‎ kleden.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔmˈkleːdə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: om‧kle‧den
• Rhymes: -eːdən

Verb

omkleden

1. (transitive) to surround with (something)
2. met reden(en) omkleed: reasoned, giving reason(s)

   Mocht u geïnteresseerd zijn in deze uitgave, moet u ons een met reden omkleed verzoek tot ontvangst indienen.: Should you be interested in this issue, you must submit a reasoned request to us acknowledging it.

Inflection

Conjugation of omkleden (weak, prefixed)
infinitive	omkleden
past singular	omkleedde
past participle	omkleed
infinitive	omkleden
gerund	omkleden n
	present tense	past tense
1st person singular	omkleed	omkleedde
2nd person sing. (jij)	omkleedt, omkleed2	omkleedde
2nd person sing. (u)	omkleedt	omkleedde
2nd person sing. (gij)	omkleedt	omkleedde
3rd person singular	omkleedt	omkleedde
plural	omkleden	omkleedden
subjunctive sing.1	omklede	omkleedde
subjunctive plur.1	omkleden	omkleedden
imperative sing.	omkleed
imperative plur.1	omkleedt
participles	omkledend	omkleed
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• omkleding

Anagrams

• kleden om