roeien

Dutch

Etymology

From Middle Dutch roeyen, from Old Dutch *ruoien, from Proto-Germanic *rōaną, from Proto-Indo-European *h₁reh₁-.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈru.i̯ə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: roe‧ien
• Rhymes: -ui̯ən

Verb

roeien

1. to row (with oars)

Inflection

Conjugation of roeien (weak)
infinitive	roeien
past singular	roeide
past participle	geroeid
infinitive	roeien
gerund	roeien n
	present tense	past tense
1st person singular	roei	roeide
2nd person sing. (jij)	roeit, roei2	roeide
2nd person sing. (u)	roeit	roeide
2nd person sing. (gij)	roeit	roeide
3rd person singular	roeit	roeide
plural	roeien	roeiden
subjunctive sing.1	roeie	roeide
subjunctive plur.1	roeien	roeiden
imperative sing.	roei
imperative plur.1	roeit
participles	roeiend	geroeid
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• roeiboot
• roeimachine
• roeipen
• roeiriem
• roeispaan
• roeiwedstrijd
• uitroeien

Descendants

• Afrikaans: roei
• Negerhollands: roei
  • → Virgin Islands Creole: rui (dated)