sforare
Italian
Etymology
Verb
sforàre (first-person singular present sfòro or (traditional) sfóro[1], first-person singular past historic sforài, past participle sforàto, auxiliary avére)
- (transitive, intransitive) to exceed a limit; to go too far
- (transitive) to prolong (a broadcast transmission); to overrun Template:+preo
Conjugation
Conjugation of sforàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | sforàre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avére | gerund | sforàndo | |||
present participle | sforànte | past participle | sforàto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | sfòro, sfóro1,[2] | sfòri, sfóri1,[2] | sfòra, sfóra1,[2] | sforiàmo | sforàte | sfòrano, sfórano1,[2] |
imperfect | sforàvo | sforàvi | sforàva | sforavàmo | sforavàte | sforàvano |
past historic | sforài | sforàsti | sforò | sforàmmo | sforàste | sforàrono |
future | sforerò | sforerài | sforerà | sforerémo | sforeréte | sforerànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | sforerèi | sforerésti | sforerèbbe, sforerébbe | sforerémmo | sforeréste | sforerèbbero, sforerébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | sfòri, sfóri1,[2] | sfòri, sfóri1,[2] | sfòri, sfóri1,[2] | sforiàmo | sforiàte | sfòrino, sfórino1,[2] |
imperfect | sforàssi | sforàssi | sforàsse | sforàssimo | sforàste | sforàssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
sfòra, sfóra1,[2] | sfòri, sfóri1,[2] | sforiàmo | sforàte | sfòrino, sfórino1,[2] | ||
negative imperative | non sforàre | non sfòri, non sfóri1,[2] | non sforiàmo | non sforàte | non sfòrino, non sfórino1,[2] |
1Traditional.
References
Further reading
- sforare in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana