Blinde
Jump to navigation
Jump to search
German[edit]
Etymology[edit]
Nominalization of blind.
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
Blinde f (adjectival, definite nominative die Blinde, genitive Blinder, definite genitive der Blinden, plural Blinde, definite plural die Blinden, masculine Blinder)
Declension[edit]
Declension of Blinde [feminine, adjectival]
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
feminine gender | strong declension | |||
nominative | Blinde | Blinde | ||
genitive | Blinder | Blinder | ||
dative | Blinder | Blinden | ||
accusative | Blinde | Blinde | ||
weak declension | ||||
nominative | die | Blinde | die | Blinden |
genitive | der | Blinden | der | Blinden |
dative | der | Blinden | den | Blinden |
accusative | die | Blinde | die | Blinden |
mixed declension | ||||
nominative | eine | Blinde | (keine) | Blinden |
genitive | einer | Blinden | (keiner) | Blinden |
dative | einer | Blinden | (keinen) | Blinden |
accusative | eine | Blinde | (keine) | Blinden |
Noun[edit]
Blinde m
- inflection of Blinder:
Further reading[edit]
- “Blinde” in Duden online