Polska

See also: polska, pólska, Pólska, polską, and Polską

Lower Sorbian

Proper noun

Polska f

1. Superseded spelling of Pólska.

Declension

Declension of Polska

	singular (uncountable)
Nominative	Polska
Genitive	Polski
Dative	Polsce
Accusative	Polsku
Instrumental	Polsku
Locative	Polsce

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish Polska, an ellipsis of ziemia Polska.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpɔl.ska/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔlska
• Syllabification: Pol‧ska
• Homophone: polska

Proper noun

Polska f

1. Poland (a country in Central Europe; capital: Warsaw)

   Synonym: Rzeczpospolita Polska

Declension

Declension of Polska

	singular
nominative	Polska
genitive	Polski
dative	Polsce
accusative	Polskę
instrumental	Polską
locative	Polsce
vocative	Polsko

Derived terms

adjectives

• antypolski
• polskawy
• polski
• spolszczony

 

nouns

• polaczek
• Polaczek
• polak
• Polak
• Polka
• polski
• polskość
• polszczyzna
• spolszczanie
• spolszczenie
• wypolszczanie

 

proverb

• musi to na Rusi, a w Polsce jak kto chce

 

Related terms

noun

• pole

 

See also

• (countries of Europe) kraje Europy; Albania, Andora, Armenia, Austria, Azerbejdżan, Belgia, Białoruś, Bośnia i Hercegowina, Bułgaria, Chorwacja, Cypr, Czarnogóra, Czechy, Dania, Estonia, Finlandia, Francja, Grecja, Gruzja, Hiszpania, Islandia, Irlandia, Kazachstan, Łotwa, Liechtenstein, Litwa, Luksemburg, Macedonia Północna, Malta, Mołdawia, Monako, Niemcy, Norwegia, Holandia, Polska, Portugalia, Rumunia, Rosja, San Marino, Szwecja, Szwajcaria, Serbia, Słowacja, Słowenia, Turcja, Ukraina, Watykan, Węgry, Wielka Brytania, Włochy,

Further reading

• Polska in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• Polska in Polish dictionaries at PWN