polski

See also: Polski and pólski

Finnish

Verb

polski

1. Third-person singular indicative past form of polskia.
2. Indicative present connegative form of polskia.
3. Second-person singular imperative present form of polskia.
4. Second-person singular imperative present connegative form of polskia.

---

Polish

Alternative forms

• (abbreviation): pol.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpɔl.skʲi/

• audio

  (file)

Adjective

polski m (comparative bardziej polski, superlative najbardziej polski, adverb polsko)

1. Polish (of, or from Poland)

Declension

declension of polski

case	singular				plural
	m pers, m anim	m inan	n	f	m pers	other
nominative, vocative	polski		polskie	polska	polscy	polskie
genitive	polskiego			polskiej	polskich
dative	polskiemu				polskim
accusative	polskiego	polski	polskie	polską	polskich	polskie
instrumental	polskim				polskimi
locative				polskiej	polskich
old dative	polsku

Related terms

• Polak m, Polka f
• Polska
• polszczyzna

Noun

polski m inan

1. Polish (language)

   Mówisz po polsku? – Do you speak Polish? (informal)

   Czy mówi pan po polsku? – Do you speak Polish? (formal, to male)

   Czy mówi pani po polsku? – Do you speak Polish? (formal, to female)

   Nie mówię po polsku. – I don't speak Polish.

2. (colloquial) Polish language lesson

   Jutro mam klasówkę z polskiego. – Tomorrow I have a Polish (language class) test.

Further reading

• polski in Polish dictionaries at PWN