beschaamd

Dutch

Etymology

From Middle Dutch beschaemt. Past participle of beschamen.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈsxaːmt/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: be‧schaamd
• Rhymes: -aːmt

Adjective

beschaamd (comparative beschaamder, superlative beschaamdst)

1. ashamed

Inflection

Inflection of beschaamd
uninflected	beschaamd
inflected	beschaamde
comparative	beschaamder
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		beschaamd	beschaamder	het beschaamdst het beschaamdste
indefinite	m./f. sing.	beschaamde	beschaamdere	beschaamdste
	n. sing.	beschaamd	beschaamder	beschaamdste
	plural	beschaamde	beschaamdere	beschaamdste
definite		beschaamde	beschaamdere	beschaamdste
partitive		beschaamds	beschaamders	—

Derived terms

• beschaamdheid
• onbeschaamd

Descendants

• Negerhollands: beskaamt