bikái
Hungarian
Etymology
bika + -i (possessive suffix)
Pronunciation
Noun
bikái
- third-person singular multiple-possession possessive of bika
Declension
Inflection (stem in long/high vowel, back harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | bikái | — |
accusative | bikáit | — |
dative | bikáinak | — |
instrumental | bikáival | — |
causal-final | bikáiért | — |
translative | bikáivá | — |
terminative | bikáiig | — |
essive-formal | bikáiként | — |
essive-modal | bikáiul | — |
inessive | bikáiban | — |
superessive | bikáin | — |
adessive | bikáinál | — |
illative | bikáiba | — |
sublative | bikáira | — |
allative | bikáihoz | — |
elative | bikáiból | — |
delative | bikáiról | — |
ablative | bikáitól | — |
non-attributive possessive - singular |
bikáié | — |
non-attributive possessive - plural |
bikáiéi | — |