bikáik

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Hungarian[edit]

Etymology[edit]

bika +‎ -ik (possessive suffix)

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): [ˈbikaːjik]
  • Hyphenation: bi‧ká‧ik

Noun[edit]

bikáik

  1. third-person plural multiple-possession possessive of bika

Declension[edit]

Inflection (stem in -a-, back harmony)
singular plural
nominative bikáik
accusative bikáikat
dative bikáiknak
instrumental bikáikkal
causal-final bikáikért
translative bikáikká
terminative bikáikig
essive-formal bikáikként
essive-modal bikáikul
inessive bikáikban
superessive bikáikon
adessive bikáiknál
illative bikáikba
sublative bikáikra
allative bikáikhoz
elative bikáikból
delative bikáikról
ablative bikáiktól
non-attributive
possessive - singular
bikáiké
non-attributive
possessive - plural
bikáikéi