briganti

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by WingerBot (talk | contribs) as of 00:57, 14 October 2019.
Jump to navigation Jump to search
See also: Briganti

Hungarian

Etymology

From Italian briganti, plural of brigante (brigand), from briga (trouble).

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈbriɡɒnti]
  • Hyphenation: bri‧gan‧ti

Noun

briganti (plural brigantik)

  1. brigand

Declension

Inflection (stem in long/high vowel, back harmony)
singular plural
nominative briganti brigantik
accusative brigantit brigantikat
dative brigantinak brigantiknak
instrumental brigantival brigantikkal
causal-final brigantiért brigantikért
translative brigantivá brigantikká
terminative brigantiig brigantikig
essive-formal brigantiként brigantikként
essive-modal
inessive brigantiban brigantikban
superessive brigantin brigantikon
adessive brigantinál brigantiknál
illative brigantiba brigantikba
sublative brigantira brigantikra
allative brigantihoz brigantikhoz
elative brigantiból brigantikból
delative brigantiról brigantikról
ablative brigantitól brigantiktól
non-attributive
possessive - singular
brigantié brigantiké
non-attributive
possessive - plural
brigantiéi brigantikéi
Possessive forms of briganti
possessor single possession multiple possessions
1st person sing. brigantim brigantijaim(or brigantiim)
2nd person sing. brigantid brigantijaid(or brigantiid)
3rd person sing. brigantija brigantijai(or brigantii)
1st person plural brigantink brigantijaink(or brigantiink)
2nd person plural brigantitok brigantijaitok(or brigantiitok)
3rd person plural brigantijuk brigantijaik(or brigantiik)

Italian

Noun

briganti m

  1. plural of brigante