bumeráng

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by WingerBot (talk | contribs) as of 15:42, 6 October 2019.
Jump to navigation Jump to search
See also: bumerang and Bumerang

Hungarian

Etymology

From English boomerang, from the Australian wumera (“throw stick”).[1]

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈbumɛraːŋɡ]
  • Hyphenation: bu‧me‧ráng

Noun

bumeráng (plural bumerángok)

  1. boomerang

Declension

Inflection (stem in -o-, back harmony)
singular plural
nominative bumeráng bumerángok
accusative bumerángot bumerángokat
dative bumerángnak bumerángoknak
instrumental bumeránggal bumerángokkal
causal-final bumerángért bumerángokért
translative bumeránggá bumerángokká
terminative bumerángig bumerángokig
essive-formal bumerángként bumerángokként
essive-modal
inessive bumerángban bumerángokban
superessive bumerángon bumerángokon
adessive bumerángnál bumerángoknál
illative bumerángba bumerángokba
sublative bumerángra bumerángokra
allative bumeránghoz bumerángokhoz
elative bumerángból bumerángokból
delative bumerángról bumerángokról
ablative bumerángtól bumerángoktól
non-attributive
possessive - singular
bumerángé bumerángoké
non-attributive
possessive - plural
bumerángéi bumerángokéi
Possessive forms of bumeráng
possessor single possession multiple possessions
1st person sing. bumerángom bumerángjaim
2nd person sing. bumerángod bumerángjaid
3rd person sing. bumerángja bumerángjai
1st person plural bumerángunk bumerángjaink
2nd person plural bumerángotok bumerángjaitok
3rd person plural bumerángjuk bumerángjaik

References

  1. ^ Tótfalusi, István. Idegenszó-tár: Idegen szavak értelmező és etimológiai szótára (’A Storehouse of Foreign Words: an explanatory and etymological dictionary of foreign words’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2005. →ISBN