ceangail

Irish

Etymology

From Old Irish cenglaid (“binds, ties, fastens”), from cengal (“bond, tie, binding, fetter, fastening”), from Latin cingulum (“girdle, belt”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈcaŋəlʲ/, /ˈcaŋɡəlʲ/

Verb

ceangail (present analytic ceanglaíonn, future analytic ceanglóidh, verbal noun ceangal, past participle ceangailte)

1. to tie, fasten, bind, join, connect

Conjugation

conjugation of ceangail (second conjugation)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	ceanglaím	ceanglaíonn tú; ceanglaír†	ceanglaíonn sé, sí	ceanglaímid; ceanglaíonn muid	ceanglaíonn sibh	ceanglaíonn siad; ceanglaíd†	a cheanglaíonn; a cheanglaíos / a gceanglaíonn*; a gceanglaíos*	ceanglaítear
	past	cheangail mé; cheanglaíos	cheangail tú; cheanglaís	cheangail sé, sí	cheanglaíomar; cheangail muid	cheangail sibh; cheanglaíobhair	cheangail siad; cheanglaíodar	a cheangail / ar cheangail*	ceanglaíodh
	past habitual	cheanglaínn / gceanglaínn‡‡	cheanglaíteá / gceanglaíteᇇ	cheanglaíodh sé, sí / gceanglaíodh sé, s퇇	cheanglaímis; cheanglaíodh muid / gceanglaímis‡‡; gceanglaíodh muid‡‡	cheanglaíodh sibh / gceanglaíodh sibh‡‡	cheanglaídís; cheanglaíodh siad / gceanglaídís‡‡; gceanglaíodh siad‡‡	a cheanglaíodh / a gceanglaíodh*	cheanglaítí / gceanglaít퇇
future		ceanglóidh mé; ceanglód; ceanglóchaidh mé†	ceanglóidh tú; ceanglóir†; ceanglóchaidh tú†	ceanglóidh sé, sí; ceanglóchaidh sé, sí†	ceanglóimid; ceanglóidh muid; ceanglóchaimid†; ceanglóchaidh muid†	ceanglóidh sibh; ceanglóchaidh sibh†	ceanglóidh siad; ceanglóid†; ceanglóchaidh siad†	a cheanglóidh; a cheanglós; a cheanglóchaidh†; a cheanglóchas† / a gceanglóidh*; a gceanglós*; a gceanglóchaidh*†; a gceanglóchas*†	ceanglófar; ceanglóchar†
conditional		cheanglóinn; cheanglóchainn† / gceanglóinn‡‡; gceanglóchainn†‡‡	cheanglófá; cheanglóchthᆠ/ gceanglófᇇ; gceanglóchthᆇ‡	cheanglódh sé, sí; cheanglóchadh sé, s토/ gceanglódh sé, s퇇; gceanglóchadh sé, s톇‡	cheanglóimis; cheanglódh muid; cheanglóchaimis†; cheanglóchadh muid† / gceanglóimis‡‡; gceanglódh muid‡‡; gceanglóchaimis†‡‡; gceanglóchadh muid†‡‡	cheanglódh sibh; cheanglóchadh sibh† / gceanglódh sibh‡‡; gceanglóchadh sibh†‡‡	cheanglóidís; cheanglódh siad; cheanglóchadh siad† / gceanglóidís‡‡; gceanglódh siad‡‡; gceanglóchadh siad†‡‡	a cheanglódh; a cheanglóchadh† / a gceanglódh*; a gceanglóchadh*†	cheanglófaí; cheanglóchtha토/ gceanglófa퇇; gceanglóchtha톇‡
subjunctive	present	go gceanglaí mé; go gceanglaíod†	go gceanglaí tú; go gceanglaír†	go gceanglaí sé, sí	go gceanglaímid; go gceanglaí muid	go gceanglaí sibh	go gceanglaí siad; go gceanglaíd†	—	go gceanglaítear
	past	dá gceanglaínn	dá gceanglaíteá	dá gceanglaíodh sé, sí	dá gceanglaímis; dá gceanglaíodh muid	dá gceanglaíodh sibh	dá gceanglaídís; dá gceanglaíodh siad	—	dá gceanglaítí
imperative		ceanglaím	ceangail	ceanglaíodh sé, sí	ceanglaímis	ceanglaígí; ceanglaídh†	ceanglaídís	—	ceanglaítear
verbal noun		ceangal
past participle		ceangailte

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Noun

ceangail

1. inflection of ceangal:
   1. vocative/genitive singular
   2. nominative/dative plural

---

Scottish Gaelic

Etymology

From Old Irish cenglaid (“binds, ties, fastens”), from cengal (“bond, tie, binding, fetter, fastening”), from Latin cingulum (“girdle, belt”).

Verb

ceangail (past cheangail, future ceanglaidh, verbal noun ceangal, past participle ceangailte)

1. tie, fasten, bind, join, connect

Derived terms

• eadar-cheangail (“interjoin”)
• sgrìob-cheangail