deve

See also: devé and dəvə

Albanian

Një deve

Etymology

Borrowed from Ottoman Turkish دوه (deve), ultimately from Proto-Turkic *tebe.

Pronunciation

• IPA^(key): [dɛˈvɛ], [ˈdɛvɛ]

Noun

deve f (plural deve, definite deveja, definite plural devetë)

1. camel

Galician

Verb

deve

1. (reintegrationist norm) inflection of dever:
   1. third-person singular present indicative
   2. second-person singular imperative

Italian

Alternative forms

• debbe (archaic)
• dee (archaic, poetic or popular Tuscan)

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdɛ.ve/, /ˈde.ve/
• Rhymes: -ɛve, -eve
• Hyphenation: dè‧ve, dé‧ve

Verb

deve

1. third-person singular present indicative of dovere

Anagrams

• vede

Middle English

Etymology 1

Adjective

deve

1. inflection of def:
   1. weak singular
   2. strong/weak plural

Etymology 2

Verb

deve

1. alternative form of deven (“to deafen”)

Pali

Noun

deve

1. locative singular of deva
2. accusative plural of deva

Portuguese

Pronunciation

 

• (Brazil) IPA^(key): /ˈdɛ.vi/

• (Brazil) IPA^(key): /ˈdɛ.vi/
  • (Southern Brazil) IPA^(key): /ˈdɛ.ve/

 

• (Portugal) IPA^(key): /ˈdɛ.vɨ/

• (Portugal) IPA^(key): /ˈdɛ.vɨ/
  • (Northern Portugal) IPA^(key): /ˈdɛ.bɨ/ [ˈdɛ.βɨ]

• Audio (Portugal (Porto)):

  (file)

• Hyphenation: de‧ve

Verb

deve

1. inflection of dever:
   1. third-person singular present indicative
   2. second-person singular imperative

Spanish

Verb

deve

1. inflection of dever:
   1. third-person singular present indicative
   2. second-person singular imperative

Turkish

Bu deve çok meraklı.

Pronunciation

• IPA^(key): /deˈve/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: de‧ve

Etymology 1

Inherited from Ottoman Turkish دوه (deve), from Proto-Turkic *tebe (“camel”).

Noun

deve (definite accusative deveyi, plural develer)

1. camel

Declension

Declension of deve

	singular	plural
nominative	deve	develer
definite accusative	deveyi	develeri
dative	deveye	develere
locative	devede	develerde
ablative	deveden	develerden
genitive	devenin	develerin

Hyponyms

• hecin (“dromedary”)

Derived terms

• deve dikeni
• deve dişi
• deve döşlü
• deve güreşi
• deve hamuru
• deve kini
• deve kolu
• deve kuşu, devekuşu
• deve tımarı
• deve yükü
• deve yürekli
• deveboynu
• deveci
• devede kulak
• deveelması
• devegiller
• devegözü
• develik
• devetabanı
• devetüyü

idiomatic uses of "deve"

• deve bir akçeye, deve bin akçeye
• deve boynuz ararken kulaktan olmuş
• deve büyüktür amma beşini bir eşek yeder
• deve nalbanda bakar gibi
• deve olmak
• deve yapmak
• deve yerine deve çöker
• deveden büyük fil var
• devenin derisi eşeğe yük olur
• deveye bindikten sonra çalı ardına gizlenilmez
• deveye burç gerek olursa boynunu uzatır
• deveye hendek atlatmak
• deveyi düze çıkarmak
• deveyi havuduyla yutmak
• deveyi yardan uçuran bir tutam ottur
• pireyi deve yapmak
• ya bu deveyi gütmeli, ya bu diyardan gitmeli

proper nouns

• Develi

Descendants

• → Zazaki: deva

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

deve

1. dative singular of dev (“giant”)

Further reading

• “deve”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
• Ayverdi, İlhan (2010), “deve”, in Misalli Büyük Türkçe Sözlük, a reviewed and expanded single-volume edition, Istanbul: Kubbealtı Neşriyatı
• Nişanyan, Sevan (2002–), “deve”, in Nişanyan Sözlük