docenić

Polish

Etymology

From do- +‎ cenić.

Pronunciation

• IPA^(key): /dɔˈt͡sɛ.ɲit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɛɲit͡ɕ
• Syllabification: do‧ce‧nić

Verb

docenić pf (imperfective doceniać)

1. (transitive) to appreciate (to be grateful for something)

Conjugation

Conjugation of docenić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		docenić
future tense	1st	docenię			docenimy
	2nd	docenisz			docenicie
	3rd	doceni			docenią
	impersonal	doceni się
past tense	1st	doceniłem, -(e)m docenił	doceniłam, -(e)m doceniła	doceniłom, -(e)m doceniło	doceniliśmy, -(e)śmy docenili	doceniłyśmy, -(e)śmy doceniły
	2nd	doceniłeś, -(e)ś docenił	doceniłaś, -(e)ś doceniła	doceniłoś, -(e)ś doceniło	doceniliście, -(e)ście docenili	doceniłyście, -(e)ście doceniły
	3rd	docenił	doceniła	doceniło	docenili	doceniły
	impersonal	doceniono
conditional	1st	doceniłbym, bym docenił	doceniłabym, bym doceniła	doceniłobym, bym doceniło	docenilibyśmy, byśmy docenili	doceniłybyśmy, byśmy doceniły
	2nd	doceniłbyś, byś docenił	doceniłabyś, byś doceniła	doceniłobyś, byś doceniło	docenilibyście, byście docenili	doceniłybyście, byście doceniły
	3rd	doceniłby, by docenił	doceniłaby, by doceniła	doceniłoby, by doceniło	doceniliby, by docenili	doceniłyby, by doceniły
	impersonal	doceniono by
imperative	1st	niech docenię			doceńmy
	2nd	doceń			doceńcie
	3rd	niech doceni			niech docenią
passive adjectival participle		doceniony	doceniona	docenione	docenieni	docenione
anterior adverbial participle		doceniwszy
verbal noun		docenienie

Further reading

• docenić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• docenić in Polish dictionaries at PWN