eigenaardig

Dutch

Etymology

From eigen (“own”) +‎ aard (“nature, character, disposition”) +‎ -ig (adjectival suffix), calque of German eigenartig: “having a nature of its own”.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɛi̯.ɣəˈnaːr.dəx/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: ei‧gen‧aar‧dig

Adjective

eigenaardig (comparative eigenaardiger, superlative eigenaardigst)

1. idiosyncratic, peculiar

Inflection

Inflection of eigenaardig
uninflected	eigenaardig
inflected	eigenaardige
comparative	eigenaardiger
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		eigenaardig	eigenaardiger	het eigenaardigst het eigenaardigste
indefinite	m./f. sing.	eigenaardige	eigenaardigere	eigenaardigste
	n. sing.	eigenaardig	eigenaardiger	eigenaardigste
	plural	eigenaardige	eigenaardigere	eigenaardigste
definite		eigenaardige	eigenaardigere	eigenaardigste
partitive		eigenaardigs	eigenaardigers	—

Derived terms

• eigenaardigheid (“idiosyncrasy, peculiarity”)