etaleren

Dutch

Etymology

Borrowed from French étaler.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌeːtaːˈleːrə(n)/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -eːrən
• Hyphenation: e‧ta‧le‧ren

Verb

etaleren

1. (transitive) to display, to exhibit, to showcase

Conjugation

Conjugation of etaleren (weak)
infinitive	etaleren
past singular	etaleerde
past participle	geëtaleerd
infinitive	etaleren
gerund	etaleren n
	present tense	past tense
1st person singular	etaleer	etaleerde
2nd person sing. (jij)	etaleert, etaleer2	etaleerde
2nd person sing. (u)	etaleert	etaleerde
2nd person sing. (gij)	etaleert	etaleerde
3rd person singular	etaleert	etaleerde
plural	etaleren	etaleerden
subjunctive sing.1	etalere	etaleerde
subjunctive plur.1	etaleren	etaleerden
imperative sing.	etaleer
imperative plur.1	etaleert
participles	etalerend	geëtaleerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Related terms

• etalage