Jump to content

fjara

From Wiktionary, the free dictionary

Faroese

[edit]

Etymology

[edit]

From Old Norse fjara.

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

fjara f (genitive singular fjaru, uncountable)

  1. ebb
  2. beach

Declension

[edit]
f1s singular
indefinite definite
nominative fjara fjaran
accusative fjaru fjaruna
dative fjaru fjaruni
genitive fjaru fjarunnar

Synonyms

[edit]

Verb

[edit]

fjara (third person singular past indicative fjaraði, third person plural past indicative fjarað, supine fjarað)

  1. to ebb away

Conjugation

[edit]
Conjugation of fjara (group v-30)
infinitive fjara
supine fjarað
present past
first singular fjari fjaraði
second singular fjarar fjaraði
third singular fjarar fjaraði
plural fjara fjaraðu
participle (a6)1 fjarandi fjaraður
imperative
singular fjara!
plural fjarið!

1Only the past participle being declined.

Icelandic

[edit]

Pronunciation

[edit]

Etymology 1

[edit]

From Proto-Germanic *ferwǭ.

Noun

[edit]

fjara f (genitive singular fjöru, nominative plural fjörur)

  1. low tide
  2. beach, shore
Declension
[edit]
Declension of fjara (feminine)
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative fjara fjaran fjörur fjörurnar
accusative fjöru fjöruna fjörur fjörurnar
dative fjöru fjörunni fjörum fjörunum
genitive fjöru fjörunnar fjara fjaranna

Etymology 2

[edit]

Verb

[edit]

fjara (weak verb, third-person singular past indicative fjaraði, supine fjarað)

  1. to ebb
Conjugation
[edit]
fjara – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur fjara
supine sagnbót fjarað
present participle
fjarandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég fjara fjaraði fjari fjaraði
þú fjarar fjaraðir fjarir fjaraðir
hann, hún, það fjarar fjaraði fjari fjaraði
plural við fjörum fjöruðum fjörum fjöruðum
þið fjarið fjöruðuð fjarið fjöruðuð
þeir, þær, þau fjara fjöruðu fjari fjöruðu
imperative boðháttur
singular þú fjara (þú), fjaraðu
plural þið fjarið (þið), fjariði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
fjaraður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
fjaraður fjöruð fjarað fjaraðir fjaraðar fjöruð
accusative
(þolfall)
fjaraðan fjaraða fjarað fjaraða fjaraðar fjöruð
dative
(þágufall)
fjöruðum fjaraðri fjöruðu fjöruðum fjöruðum fjöruðum
genitive
(eignarfall)
fjaraðs fjaraðrar fjaraðs fjaraðra fjaraðra fjaraðra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
fjaraði fjaraða fjaraða fjöruðu fjöruðu fjöruðu
accusative
(þolfall)
fjaraða fjöruðu fjaraða fjöruðu fjöruðu fjöruðu
dative
(þágufall)
fjaraða fjöruðu fjaraða fjöruðu fjöruðu fjöruðu
genitive
(eignarfall)
fjaraða fjöruðu fjaraða fjöruðu fjöruðu fjöruðu

Old Norse

[edit]

Etymology

[edit]

From Proto-Germanic *ferwǭ.

Noun

[edit]

fjara f (genitive fjǫru)

  1. ebb
  2. fore shore, beach

Declension

[edit]
Declension of fjara (weak ōn-stem)
feminine singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative fjara fjaran fjǫrur fjǫrurnar
accusative fjǫru fjǫruna fjǫrur fjǫrurnar
dative fjǫru fjǫrunni fjǫrum fjǫrunum
genitive fjǫru fjǫrunnar fjarna fjarnanna

Descendants

[edit]

Further reading

[edit]
  • Zoëga, Geir T. (1910) “fjara”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive