haklı

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: Häkli

Turkish[edit]

Etymology[edit]

From Ottoman Turkish حقلو, حقلی (haklı), from Arabic حَقّ (ḥaqq, truth), equivalent to hak +‎ -lı.

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

haklı

  1. right; complying with justice, correctness or reason; correct, just, true.

Declension[edit]

Inflection
Nominative haklı
Definite accusative haklıyı
Singular Plural
Nominative haklı haklılar
Definite accusative haklıyı haklıları
Dative haklıya haklılara
Locative haklıda haklılarda
Ablative haklıdan haklılardan
Genitive haklının haklıların
Predicative forms
Singular Plural
1st singular haklıyım haklılarım
2nd singular haklısın haklılarsın
3rd singular haklı
haklıdır
haklılar
haklılardır
1st plural haklıyız haklılarız
2nd plural haklısınız haklılarsınız
3rd plural haklılar haklılardır

Derived terms[edit]

References[edit]