idegesség

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Hungarian[edit]

Etymology[edit]

ideges (nervous) +‎ -ség (noun-forming suffix)

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): [ˈidɛɡɛʃːeːɡ]
  • Hyphenation: ide‧ges‧ség

Noun[edit]

idegesség (plural idegességek)

  1. nervousness

Declension[edit]

Inflection (stem in -e-, front unrounded harmony)
singular plural
nominative idegesség idegességek
accusative idegességet idegességeket
dative idegességnek idegességeknek
instrumental idegességgel idegességekkel
causal-final idegességért idegességekért
translative idegességgé idegességekké
terminative idegességig idegességekig
essive-formal idegességként idegességekként
essive-modal
inessive idegességben idegességekben
superessive idegességen idegességeken
adessive idegességnél idegességeknél
illative idegességbe idegességekbe
sublative idegességre idegességekre
allative idegességhez idegességekhez
elative idegességből idegességekből
delative idegességről idegességekről
ablative idegességtől idegességektől
non-attributive
possessive - singular
idegességé idegességeké
non-attributive
possessive - plural
idegességéi idegességekéi
Possessive forms of idegesség
possessor single possession multiple possessions
1st person sing. idegességem idegességeim
2nd person sing. idegességed idegességeid
3rd person sing. idegessége idegességei
1st person plural idegességünk idegességeink
2nd person plural idegességetek idegességeitek
3rd person plural idegességük idegességeik

Further reading[edit]