induktív

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: induktiv

Hungarian[edit]

Etymology[edit]

From German induktiv, from French inductif.[1] With -ív ending.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): [ˈinduktiːv]
  • Hyphenation: in‧duk‧tív
  • Rhymes: -iːv

Adjective[edit]

induktív (comparative induktívabb, superlative leginduktívabb)

  1. inductive

Declension[edit]

Inflection (stem in -a-, back harmony)
singular plural
nominative induktív induktívak
accusative induktívat induktívakat
dative induktívnak induktívaknak
instrumental induktívval induktívakkal
causal-final induktívért induktívakért
translative induktívvá induktívakká
terminative induktívig induktívakig
essive-formal induktívként induktívakként
essive-modal
inessive induktívban induktívakban
superessive induktívon induktívakon
adessive induktívnál induktívaknál
illative induktívba induktívakba
sublative induktívra induktívakra
allative induktívhoz induktívakhoz
elative induktívból induktívakból
delative induktívról induktívakról
ablative induktívtól induktívaktól
non-attributive
possessive - singular
induktívé induktívaké
non-attributive
possessive - plural
induktívéi induktívakéi

Derived terms[edit]

Related terms[edit]

References[edit]

  1. ^ Tótfalusi, István. Idegenszó-tár: Idegen szavak értelmező és etimológiai szótára (’A Storehouse of Foreign Words: an explanatory and etymological dictionary of foreign words’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2005. →ISBN

Further reading[edit]