jachten

See also: Jachten

Dutch

Pronunciation

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɑxtən

Etymology 1

From Middle Dutch jachtern.

Verb

jachten

1. to be hasty, hurry up

Inflection

Conjugation of jachten (weak)
infinitive	jachten
past singular	jachtte
past participle	gejacht
infinitive	jachten
gerund	jachten n
	present tense	past tense
1st person singular	jacht	jachtte
2nd person sing. (jij)	jacht	jachtte
2nd person sing. (u)	jacht	jachtte
2nd person sing. (gij)	jacht	jachtte
3rd person singular	jacht	jachtte
plural	jachten	jachtten
subjunctive sing.1	jachte	jachtte
subjunctive plur.1	jachten	jachtten
imperative sing.	jacht
imperative plur.1	jacht
participles	jachtend	gejacht
1) Archaic.

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

jachten

1. (deprecated template usage) Plural form of jacht