kardinaal
Dutch
Alternative forms
- cardinaal (obsolete)
Etymology
From Middle Dutch cardinael, from Latin cardinālis (episcopus)[1].
Pronunciation
Noun
kardinaal m (plural kardinalen, diminutive kardinaaltje n)
- cardinal (high-ranking official in the Catholic Church, Prince of the Church)
Adjective
kardinaal (not comparable)
Inflection
Declension of kardinaal | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | kardinaal | |||
inflected | kardinale | |||
comparative | — | |||
positive | ||||
predicative/adverbial | kardinaal | |||
indefinite | m./f. sing. | kardinale | ||
n. sing. | kardinaal | |||
plural | kardinale | |||
definite | kardinale | |||
partitive | kardinaals |
References
- ^ J. de Vries & F. de Tollenaere, "Etymologisch Woordenboek", Uitgeverij Het Spectrum, Utrecht, 1986 (14de druk)