kebel
Jump to navigation
Jump to search
Hungarian[edit]
Etymology[edit]
Of unknown origin.[1]
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
kebel (plural keblek)
Declension[edit]
Inflection (stem in -e-, front unrounded harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | kebel | keblek |
accusative | keblet | kebleket |
dative | kebelnek | kebleknek |
instrumental | kebellel | keblekkel |
causal-final | kebelért | keblekért |
translative | kebellé | keblekké |
terminative | kebelig | keblekig |
essive-formal | kebelként | keblekként |
essive-modal | — | — |
inessive | kebelben | keblekben |
superessive | keblen | kebleken |
adessive | kebelnél | kebleknél |
illative | kebelbe | keblekbe |
sublative | kebelre | keblekre |
allative | kebelhez | keblekhez |
elative | kebelből | keblekből |
delative | kebelről | keblekről |
ablative | kebeltől | keblektől |
non-attributive possessive - singular |
kebelé | kebleké |
non-attributive possessive - plural |
kebeléi | keblekéi |
Possessive forms of kebel | ||
---|---|---|
possessor | single possession | multiple possessions |
1st person sing. | keblem | kebleim |
2nd person sing. | kebled | kebleid |
3rd person sing. | keble | keblei |
1st person plural | keblünk | kebleink |
2nd person plural | kebletek | kebleitek |
3rd person plural | keblük | kebleik |
Derived terms[edit]
Compound words
Expressions
References[edit]
- ^ kebel in Zaicz, Gábor (ed.). Etimológiai szótár: Magyar szavak és toldalékok eredete (‘Dictionary of Etymology: The origin of Hungarian words and affixes’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2006, →ISBN. (See also its 2nd edition.)
Further reading[edit]
- kebel in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (‘The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language’, abbr.: ÉrtSz.). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN