kerkelijk

Dutch

Etymology

From Middle Dutch kerkelijc. Equivalent to kerk (“church”) +‎ -e- +‎ -lijk (“-ly”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkɛr.kə.lək/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: ker‧ke‧lijk

Adjective

kerkelijk (comparative kerkelijker, superlative kerkelijkst)

1. ecclesiastic; (used attributely) church
2. believing, adhering to (a specific) church

Inflection

Inflection of kerkelijk
uninflected	kerkelijk
inflected	kerkelijke
comparative	kerkelijker
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		kerkelijk	kerkelijker	het kerkelijkst het kerkelijkste
indefinite	m./f. sing.	kerkelijke	kerkelijkere	kerkelijkste
	n. sing.	kerkelijk	kerkelijker	kerkelijkste
	plural	kerkelijke	kerkelijkere	kerkelijkste
definite		kerkelijke	kerkelijkere	kerkelijkste
partitive		kerkelijks	kerkelijkers	—

Antonyms

• onkerkelijk

Derived terms

• kerkelijkheid
• ontkerkelijken
• ontkerkelijking

Descendants

• Afrikaans: kerklik